Bad Girl 47

Witajcie!
No i mamy kolejną sobotę. Ja widzicie dodałam nową zakładkę ^^Kto Czyta ...^^ Zapraszam, żeby kliknęli osoby, które prowadzą blogi, ale oczywiście każdy może tam zajrzeć. Zanim przeczytacie notkę, zajrzyjcie tam.
Jak już pewnie wiecie 13 maja będzie premiera kolejnej płyty Michael: Xscape. Jestem jej bardzo ciekawa. Zwłaszcza, że znam te piosenki, które będę na płycie.

**********************************************************

Obudziłem się spocony jak nie wiem. Miałem koszmar. Naprawdę nie wiedziałem co to może znaczyć. Już miałem spokój z tymi snami. Spojrzałem się na Rose. Spała. Ostrożnie wstałem z łóżka, żeby jej nie obudzić. Udało się. Podszedłem do okna. Byłem bardzo szczęśliwy, że znów jesteśmy razem. Tylko ją potrzebowałem do życia. Nawet nie sądziłem, że po tym naszym spotkaniu pójdziemy do łóżka. Nie mówię, że nie chciałem tego, ale jednak się tego po Rose nie spodziewałem. Jednak nie umiałem i nie chciałem jej odmówić. Bałem się tylko jednego .... Josepha i tego co może zrobić, gdy się dowie, że jesteśmy znowu razem. Na pewno będzie chciał się zemścić. Obiecałem, że będę mówił Rose prawdę, ale bałem się jej o tym powiedzieć. Wiedziałem, że muszę to powiedzieć. O moich wszystkich obawach. Boże. Jak ja ją ochronie? Nawet nie będę wiedział kiedy, gdzie ani w jaki sposób będzie chciał skrzywdzić moją ukochaną. Obejrzałem się za siebie. Rose przekręciła się na drugi bok i otworzyła oczy.

- Mike? Dlaczego nie śpisz? Wracaj do mnie - poklepała miejsce na łóżku.

- Za chwile - westchnąłem i spojrzałem w okno.

- Co się stało? - położyła dłoń na moim ramieniu.

- Miałem zły sen.

- Znowu? Może to przez mnie je masz.

- Nie mów tak.

- Kiedy to prawda. Powiedz mi ... co tym razem? - nie odpowiedziałem - Sam widzisz.

- Posłuchaj - złapałem ją obiema rękami za ramiona - Mam te koszmary bo ... boje się o Ciebie - bałem się powiedzieć prawdę, ale nie miałem innego wyjścia - Mówiłem Ci o tym całym planie Josepha i nic Ci nie zrobił tylko dlatego, że nie byliśmy już razem, ale teraz może to się zmienić. On będzie chciał się zemścić na mnie i Ty jesteś jego celem. Przez cały czas o tym myślę dlatego mam te koszmary. Nie wiem jak Cię mam obronić przed nim. Nie chcę, żeby coś Ci się stało bo byłem nieposłuszny. Zrozumiem jeżeli nie chcesz ryzykować i ...

- Misiu - wzięła w obie dłonie moją twarz - Wiem co chcesz powiedzieć, ale nie zgadzam się z tym, słyszysz? Jeżeli mam do wyboru rozstanie z Tobą albo bycie i ryzykowanie tym własne życie, to wybieram drugą opcje, a wiesz dlaczego? Bo na to samo wychodzi. I tak bez Ciebie moje życie nie ma sensu. Wole być z Tobą i cieszyć się nieznanym mi czasem niż umierać w samotności - jej słowa bardzo mnie zabolały.

- Nie mów tak. Zrobię wszystko aby Cie ochronić. Przysięgam.

- Wiem, ale zdążyłam się przekonać do czego zdolny jest ten człowiek.

- Zabiję Go jeżeli coś Ci zrobi i nikt mnie nie powstrzyma.

- Jest druga w nocy i sam nie wiesz co mówisz. Chodźmy już spać - pociągnęła mnie za rękę w stronę łóżka. Myliła się. Doskonale widziałem co mówię. Położyliśmy się do łóżka, ale ja ciągle o tym myślałem. Oparła się brodą o mój tors i patrzyła się na mnie.

- Dlaczego nie śpisz? - zapytałem.

- Nie mogę spać spokojnie, gdy wiem, że się zamartwiasz.

- Już nie będę.

- Ładnie to tak kłamać?

- Za dobrze mnie znasz, ale co poradzę?

- Już raz o tym rozmawialiśmy ...

- I miałem rację, że coś zrobi.

- Nie mamy na to wpływu ... wiesz o tym. Co mam zrobić, żebyś przestał o tym myśleć?

- Nie da się.

- Na pewno się da - zbliżała się do mnie.

- Co robisz? - nasze twarze dzieliło jedynie kilka centymetrów.

- Nic takiego ... nie bój się - pocałowała mnie - Przyjemnie?

- Tak, ale ...

- Ciii - położyła mi palec na ustach - Wiem, że nie masz nastroju ... tylko Cie całuje .. nic więcej - znowu zaczęła mnie całować. Było bardzo przyjemnie i w jakimś stopniu zapomniałem o tym wszystkim. Po chwili przejąłem inicjatywę. Objąłem ją jedną ręką i nie przestając całować, położyłem ją delikatnie na plecy - Dlaczego to zawsze Ty musisz być na górze? - zapytała z uśmiechem.

- Nie zawsze i nie zapominaj, że to Ty zaczęłaś. Mam przestać?

- Tylko spróbuj - uśmiechnąłem się i zaczęliśmy się całować. Tak jak mówiła. Do niczego nie doszło. Wtuliłem się w jej włosy i jakoś udało mi się zasnąć.

Poczułem lekkie drapanie na klatce piersiowej. Otworzyłem leniwie oczy i zobaczyłem mojego kotka, który patrzył się na mnie.

- Nareszcie raczyłeś się obudzić.

- Długo czekasz? - przetarłem oczy.

- Hmm ... jakieś pięć minut.

- Bardzo długo.

- Żebyś wiedział.

- Zaraz dostaniesz za swoje - rzuciłem w nią poduszką.

- Ej!

- Mam pytanie. Czy w tym związku tylko ja mam mówić prawdę?

- Oczywiście, że nie .... do czego zmierzasz?

- W takim razie powiedz mi kto Ci to zrobił -dotknąłem jej policzka. Opuściła głowę.

- Wtedy jak poszłam z Sally do klubu to ... taki jeden zaprosił mnie do tańca. Wydawał się miły. Po jakimś czasie zrobiło mi się duszno i wyszliśmy na parking. Nie wzbudzał podejrzeń, dlatego się Go nie bałam. Niestety pozory czasami mylą i .... zaczął się do mnie dobierać - zaniemówiłem i moja szczęka zacisnęła się ze złości.

- Czy ... - nie mogłem tego wymówić.

- Nie ... Sally uderzyła Go butelką i uciekłyśmy. Wcześniej się broniłam, dlatego mnie uderzył.

- Jak mogłaś być tak nieodpowiedzialna?! - zdenerwowałem się.

- Wiem, że zachowałam się jak gówniara, ale ...

- Nie ma żadnego ''ale''! Jak mogłaś wyjść z jakimś obcym kolesiem?! Nie mogę w to uwierzyć! - wstałem z łóżka i poszedłem do łazienki. Oparłem się dłońmi o umywalkę. Nie chciałem na nią naskoczyć, ale nie potrafiłem zdusić w sobie tych nerwów. Gdy już się uspokoiłem, postanowiłem wrócić do pokoju. Rose stała przy oknie. Odwróciła się, gdy usłyszała, że wróciłem. Patrzyła się na mnie skruszonym wzrokiem. Podszedłem bliżej. Stanąłem jakieś trzydzieści centymetrów od niej. Nie wykonała żadnego ruchu ani się nie odezwała. Przyciągnąłem ją jedną ręką do siebie i przytuliłem. Objęła mnie.

- Przepraszam ... poniosło mnie, ale to dlatego, że się o Ciebie martwię. Dobrze, że Sally przyszła w porę i nic się więcej nie stało - głaskałem ją po włosach.

- Miałeś do tego prawo. Zachowałam się nierozsądnie . To był jedyny raz .. obiecuje.

- Wierze Ci. Jak się dzisiaj czujesz? - oderwaliśmy się od siebie trochę, ale nadal obejmowałem ją w pasie.

- Dobrze ... mam nadzieje, że już tak pozostanie.

- Ja też. Zobaczymy co się dzisiaj ciekawego wydarzy - po krótkiej rozmowie, wzięliśmy prysznic i ubrani, zeszliśmy na dół. Wszyscy już siedzieli przy stole.

- O nasze gołąbeczki w końcu postanowiły do nas dołączyć - powiedziała radosna Sally.

- A Ty co taka radosna? Noc się udała, że jesteś taka uśmiechnięta? - Rose jej dogryzła. Randy aż zakrztusił się herbatą. Reszta miała niezły ubaw.

- Ale my nie ... - zaczął się tłumaczyć Randy.

- Braciszku spokojnie. Jesteście dorośli i możecie robić co chcecie - postanowiłem brnąć w tą wymianę zdań.

- Za to Wy byliście grzeczni tej nocy - Pan Baker chyba lubił, gdy czułem się zakłopotany.

- Byliśmy zmęczeni i chcieliśmy, żebyście się wyspali - odpowiedziała Rose.

- Och .. wzruszyłem się Waszą dobrocią.

- Korzystaj póki możesz - mrugnęła do niego. Zasiedliśmy do stołu i wszyscy zaczęliśmy się zajadać śniadankiem. Po śniadaniu ja i Rose wyszliśmy na zewnątrz. Pogoda była ładna, więc zabraliśmy też Sisi. Puściliśmy ją ze smyczy i to był błąd. Gdy tylko poczuła, że jest wolna, zaczęła nam uciekać i to do lasu. Wołaliśmy ją, ale nie słuchała. Biegła przed siebie. Byłem szybszy i ją jakoś dogoniłem - Jesteś strasznym łobuzem, wiesz? - wzięła ją na ręce - Nagrabiłaś sobie. Od teraz będziesz tylko i wyłącznie na smyczy - zrobiła słodkie oczka - O nie moja droga. Może to działa na wujka, ale nie na mnie. To On ma miękkie serce, nie ja - zaśmiałem się.

- Ciocia też ma dobre serce, ale tylko udaje.

- Jak ją mamy wychować skoro jesteś przeciwko mnie?

- Nie jestem. Małe już takie są. A co będzie jak nasze dziecko coś nabroi? - spojrzała się na mnie jak na idiotę.

- A spodziewasz się dziecka?

- Yyy .. ja?

- No, a kto? Mówisz o dziecku, a z tego co wiem to się na razie nie spodziewam.

- Właśnie ... na razie - objąłem ją i pocałowałem w policzek. Bardzo chciałem zostać już tatusiem, ale nie chciałem naciskać. Mieliśmy dużo czasu, ale ja już żyłem tym, że, któregoś pięknego dnia usłyszę te dwa słowa. Zamyśliłem się w swoich marzeniach.

- O czym tak intensywnie myślałeś?

- A tak .. o niczym ważnym. Idziemy dalej? - pokiwała głową. Spletliśmy swoje palce i ruszyliśmy dalej. Powietrze było niesamowicie świeże - Wiesz co? - zatrzymaliśmy się na polanie - Bym chciał mieć dom ... właśni w takim miejscu .. świeże powietrze .. idealne miejsce do wychowywania dzieci - spojrzała się na mnie i zaśmiała.

- Nie uważasz, że wychodzisz za bardzo w przyszłość?

- Niby dlaczego? Nie chcesz mieć ze mną dzieci?

- Oczywiście, że chce, ale ... no wiesz ... jesteśmy jeszcze młodzi.

- Wiem ... najpierw musimy wziąć ślub i dopiero potem, ale jeżeli ta kolejność się zmieni to i tak będę bardzo szczęśliwy - zmieszała się - Co jest?

- Jeżeli mamy być ze sobą szczerzy to muszę Ci o czymś powiedzieć - nabrała powietrza - Przed pobiciem Brooke ... myślałam, że jestem w ciąży ...

- Co?

- Nie powiedziałam Ci o moich podejrzeniach. Chciałam najpierw się upewnić i dopiero potem Ci powiedzieć, gdyby wynik okazał się pozytywny. Tylko Sally wiedziała i to u niej zrobiłam test.

- Dlaczego mi nie powiedziałaś?

- Bo się bałam, że będziesz zły.

- Zły? Niby dlaczego?

- Masz karierę i dziecko by Ci tylko przeszkadzało.

- Co Ty mówisz? Myślałem, że mnie znasz ... jak mogłaś w ogóle tak pomyśleć?

- Przepraszam Cie ... powiedziałabym Ci gdyby było o czym.

- Bardzo Cie kocham i nasze przyszłe nienarodzone dzieci, które będziemy mieć, też. Nic nie jest ważniejsze od rodziny. Dzięki Tobie to zrozumiałem i wiem, że tak powinno być. Dlatego mówię już na przyszłość, że masz mi mówić o takich sprawach. To dotyczy także mnie.

- Obiecuje.

- Wnioskuje z tego, że było Ci na rękę, że wynik okazał się negatywny - zaśmiałem się.

- No można tak powiedzieć - też się zaśmiała - Dostała za swoje. Dziecka bym nie narażała na takie coś.

- Będziesz świetną mamą - objąłem ją.

- Tak myślisz? Może, ale wiem, że lepszego ojca od Ciebie nie ma.

- To się jeszcze okaże, ale na pewno nie będę taki jak Joseph.

- Tego akurat jestem pewna - spojrzała mi w oczy. Żałowałem, że nie zabrałem ze sobą pierścionka zaręczynowego - Znowu się zamyśliłeś - dźgnęła mnie w brzuch.

- Co poradzę, że zajmujesz moje całe myśli.

- Nie podlizuj się.

- Nie muszę.

- Jesteś za bardzo pewny siebie. Wracajmy już - wszyscy byli przed domem. Z daleko zobaczyliśmy naszych wróbelków - Widzisz to co ja?

- O tak - podeszliśmy do pozostałych.

- Porywamy Rose - Janet i Toya wzięły Rose za ręce i się oddaliły. Pokręciłem głową. Po chwili dołączyła do nich Sally, a Randy podszedł do mnie.

- Widzę, że dogadujesz się z Sally - zacząłem.

- Tak - widziałem, że coś Go gryzło.

- Coś nie tak?

- Wiesz, że nigdy nie miałem dziewczyny, co nie?

- No wiem i co z tego?

- Nie bardzo wiem jak się mam zachować wobec Sally.

- Bądź sobą i tyle.

- Nie chce wyjść przed nią na głupka.

- Podoba Ci się?

- Tak.

- Więc do dzieła. Jesteś facetem i to od Ciebie zależy jak dalej sprawy się potoczą.

- łatwo Ci mówić. Ty masz doświadczenie.

- I tu się mylisz. Sypianie z kobietami to nie to samo co związek. Nic mnie z nimi nie łączyło. Dopiero z Rose było inaczej i nie było wcale łatwo. Musiałem się wszystkiego uczyć i nadal się ucze bo nie wiem wszystkiego. Popełniam błędy, których potem żałuje, ale z Tobą nie musi tak być.

- Nie chce, żeby przeze mnie cierpiała jak coś zrobię. No wiesz .. w końcu jestem facetem.

- I co z tego? - wiedziałem o czym mówił - Jeżeli naprawdę będziesz ją kochał, to nigdy nie pomyślisz jak by mogło być z inną w łóżku. I pamiętaj, że bym Ci tego nie wybaczył, gdybyś zrobił Sally takie świństwo.

- Mam nadzieje, że do tego nie dojdzie.

- Wszystko zależy od Ciebie.

- Dzięki za rady.

- I pamiętaj .. bądź sobą. Sally jest naprawdę miłą dziewczyną i nie musisz się obawiać.

- Postaram się. Myślisz, że po powrocie do miasta powinienem ją zaprosić na randkę? - podrapał się po głowie.

- Obowiązkowo - poklepałem Go po plecach - Mam pomysł. Chodź - podeszliśmy do ojca Rose - Jest Pan zajęty? - spytałem.

- Nie .. o co chodzi?

- Pomyślałem, że może zrobimy grilla .... byśmy zaczęli od obiadu aż do kolacji. Co Pan na to?

- Hmm ... w sumie to dobry pomysł, ale obawiam się, że grill jest niesprawny. Miałem kupić nowy, ale wyleciało mi to z głowy.

- Możemy zrobić ognisko. Nie ma problemu.

- W porządku, ale liczę, że sami się tym zajmiecie.

- Nie ma sprawy - uśmiechnąłem się.

- W szopie powinny być kamienie i wszystko czego potrzebujecie.

- Poradzimy sobie - podeszliśmy do dziewczyn. Chyba rozmawiały o czymś interesującym - Zajęte? - zaszedłem je od tyłu.

- Jak widzisz - odpowiedziała Toya.

- Co chcesz? Widzisz, że rozmawiamy o ważnych sprawach.

- O tym na jaki kolor pomalować paznokcie?

- Przywalę mu! - zagroziła Toya.

- Spokojnie. Na pewno stało się coś ważnego, że nam przerwaliście, prawda? - jednak miałem szczęście, że trafiłem na Rose w swoim życiu.

- Jak zawsze masz rację - objąłem ją w pasie.

- No nie. Teraz będą się obściskiwać - Toya wywróciła oczami.

- Znajdź sobie w końcu kogoś, a nie zazdrościsz innym - docięła jej Janet.

- Dziewczyny! Możecie przestać? Dziękuje. Otóż chciałem powiadomić, że robimy ognisko i będzie aż do kolacji.

- Super!

- Więc do Was należy przygotowanie mięsa, a ja i Randy wszystko przygotujemy.

- Jak zawsze baby do kuchni.

- A wolisz męskie zajęcie?

- Seksista - walnęła mnie w ramie.

- Ałł! Nie pozwalaj sobie, skarbie - zakleszczyłem ją w uścisku - Będziesz grzeczna?

- Tak.

- I tak ma zostać. Dziewczyny do kuchni, a my pójdziemy robić męską robotę - cmoknąłem ją i puściłem. Wszystkie poszły do domu.

- Zazdroszczę Ci - powiedział Randy.

- Czego?

- Twojego związku.

- Niedługo i Ty możesz być szczęśliwy. Wszystko zależy od Ciebie.

- Wiem, ale jestem zbyt nieśmiały.

- Jesteś facetem, czy nie? Przecież dziewczyna nie zrobi pierwszego kroku. Jak by to wyglądało? Zastanów się.

- Masz racje.

- Pewnie, że mam. Zabierz ją wieczorem na spacer.

- Myślisz?

- Tak ... i rozmawiaj z nią na luzie.

- Postaram się.

- Weźmy się za robotę bo się nie wyrobimy - poszliśmy do szopy po wszystkie potrzebne rzeczy i zanieśliśmy je przed dom. Z kamieni ułożyliśmy okrąg. Na środku umieściliśmy węgiel i drewno. Zrobiliśmy trochę zapasu w razie czego, gdyby ogień gasł. Rozłożyliśmy krzesełka dookoła i przy każdym położyliśmy koc. Randy jeszcze został na dworze, a ja poszedłem zobaczyć jak radzi sobie mój skarb. Stała przy blacie tyłem i mnie nie widziała. Cichutko podszedłem. Objąłem ją w pasie i złożyłem pocałunek na jej szyi.

- Zwariowałeś? - zaśmiała się.

- Stęskniłem się - oparłem brodę na jej ramieniu - Co robisz?

- Przyprawiam mięso, a Ty mnie rozpraszasz.

- Trudno .. jesteś na mnie skazana.

- Nie strasz.

- Ej! Co to miało znaczyć?

- Oj nic, wariacie. Drażnię się z Tobą.

- Mam nadzieje. A gdzie jest reszta? Miały Ci pomagać.

- Gdy zobaczyłam jak się do tego zabierały, to wolałam już sama wszystko zrobić.

- W takim razie ja Ci pomogę. Masz jakiś fartuszek? - stanąłem obok Rose.

- Fartuszek? Facet w kuchni? Czy to aby na pewno dobry pomysł?

- Teraz to Ty jesteś seksistką, kochanie - cmoknąłem ją w policzek - Nie wszyscy faceci mają dwie lewe ręce w kuchni. Powiedź co mam robić.

- Nie wiedziałam, że mam tak uzdolnionego mężczyznę - teraz to Ona mnie pocałowała, ale w usta.

- To już wiesz. Więc?

-Umiesz robić szaszłyki?

- No ba! Pewnie.

- Zobaczymy.

- Jak możesz we mnie nie wierzyć?

- Wierze, wierze. Na stole jest mięso i warzywa.

- Ok - zabrałem produkty i powróciłem do Rose - To co mam teraz robić? - spojrzała się na mnie bezradnie - żartowałem - wyszczerzyłem się. Oczywiście w robieniu szaszłyków nie było nic trudnego. Więc nie mogłem zrozumieć moich sióstr. Najwyraźniej nie chciało im się. Po około 15 minutach skończyłem - Gotowe.

- No misiu jestem pod wrażeniem.

- Już nie przesadzaj. Co w tym trudnego?

- Nie mówię o trudności, ale o tym, że w ogóle sam od siebie mi pomagasz. U facetów to jest bardzo rzadkie.

- Ale ja jestem wyjątkiem i powinnaś się cieszyć, że trafiłaś na mnie.

- Bardzo się cieszę.

- A co teraz robisz? - zapytałem.

- Mięso wołowe. Ojciec je uwielbia i tylko mamie i mnie pozwala je robić. Ja Go nie cierpię. Poza tym jest niezdrowe. Niestety do niego to nie dociera i uważa, że prawdziwy facet musi zjeść kawał porządnego mięcha. Blee.

- Hmm ... ja też jestem prawdziwym mężczyzną, prawda?

- Oczywiście.

- To czemu nie lubię wołowiny? - zaśmiała się.

- To tylko jego teoria. I bardzo się ciesze, że nie jesz tego mięsa.

- Wolę inne ... delikatniejsze - podszedłem do niej.

- A dokładniej? - zapytała zmysłowym głosem.

- Hmm ... - bardziej się do niej zbliżyłem - Najdelikatniejsze jest drobiowe, wiec .... udko .. - zacząłem ''molestować'' jej szyję - Podudzie .... a zwłaszcza ..... piersi - wymruczałem jej do ucha - Nie masz pojęcia jak bardzo chce Cie zabrać teraz na górę.

- Musisz wytrzymać do wieczora.

- A nie może już być wieczór?

- To tylko parę godzin.

- Nie wiem jak wytrzymam.

- Tak jak zawsze.

- No właśnie. Zawsze musimy czekać do wieczora. Zamieszkasz ze mną, gdy znajdę dla nas dom?

- Mówisz poważnie?

- Tak.

- Oczywiście! - ucieszyła się i rzuciła mi się na szyję. Mocno ją do siebie przytuliłem. Ktoś wszedł do kuchni.

- To obiadu dzisiaj nie będzie? - to był Pan Baker.

- Będzie tato. Możecie już się zbierać.

- Nareszcie! - wyszedł z kuchni. Wzięliśmy mięso i zanieśliśmy do ogrodu - A może wiecie jak mamy to upiec skoro ogień jest nierozpalony?

- Zapomniałem, ale spokojnie .. 15 minut i będzie gotowe - wziąłem się do roboty. Randy postanowił mi pomóc. W ten sposób mógł zaimponować Sally. Pozwoliłem mu rozpalić ogień - Dobra robota braciszku - poklepałem Go po ramieniu - Dziewczyny reszta należy do Was - usiedliśmy na krzesłach i patrzeliśmy jak dziewczyny sobie radzą. Gdy wszystko było już gotowe, zrobiłem większe ognisko. Po obiedzie Randy i Sally poszli pozmywać. Coraz lepiej się dogadywali co mnie cieszyło. Rose wylądowała na moich kolanach.

- Smakowało? - zapytała.

- Bardzo, ale już Ci mówiłem, że wole inne - podgryzłem jej płatek ucha.

- To już wiem, ale powstrzymaj się.

- A ten wieczór to kiedy dokładnie będzie?

- O matko. Tylko o jednym.

- Jeżeli nie masz ochoty ze Mną to powiedz to wprost - nie wiem co mnie napadło, że tak powiedziałem.

- Słucham? Co Ty sugerujesz?

- Nic ...

- Czyżby? Inaczej to zabrzmiało. Nareszcie wiem co o mnie sądzisz - wstała i szybkim krokiem oddaliła się od domu. Jak mogłem palnąć taką głupotę? Nie chce z nią się kłócić. Dopiero co ją odzyskałem. Podbiegłem do niej. Stała do mnie tyłem. Złapałem ją za ramiona - Zostaw mnie - wyszarpała mi się i pobiegła w stronę lasu. Zrobiłem to samo. Zauważyłem, że płakała.

- Przepraszam, kochanie ... nie płacz przeze mnie - dotknąłem jej policzka.

- Nigdy nie dałam Ci żadnego powodu, żebyś tak o mnie myślał.

- Nie myślę ... czasami mówię coś czego nie chce. Próbuje się zmienić, ale to nie jest łatwe.

- Czy ja powiedziałam, że nie chce się w Tobą kochać? Nie .... powiedziałam tylko, że jest za wcześnie.

- Wiem ... nie powinienem tak mówić ... te słowa nic nie znaczyły .. wierzysz mi? Przecież wiesz jak bardzo Cie kocham i nie chce się kłócić, a tym bardziej nie chce, żebyś cierpiała przez moje słowa.

- Ja też Cie kocham, dlatego boli mnie, gdy tak mówisz.

- Staram się jak mogę i obiecuje, że się poprawie.

- Nikt nie jest idealny i nie wymagam tego od Ciebie. Spójrz na mnie .. też mam swoje humorki.

- Ale już jest dobrze, tak? Nie chce, żeby mój koteczek płakał - przytuliliśmy się do siebie.

- A wieczór będzie jak wszyscy pójdą spać.

- Nie zgadzam się. Maksymalnie do 20.

- Chcesz mi stawiać warunki?

- Oboje na tym skorzystamy.

- Zastanowię się - wróciliśmy do reszty. Do wieczora siedzieliśmy przy ognisku. Trzymałem Rose przez cały czas w objęciach. Spojrzałem na zegarek. Rose to widziała i pokiwała głową.

- No co? Tylko patrze, która godzina.

- Jasne - spojrzałem w niebo.

- Piękne dzisiaj jest niebo - powiedziałem i spojrzałem się wymownie na Randiego.

- Rzeczywiście - odpowiedział - Sally? Masz może ochotę na spacer?

- Pewnie - ucieszył się. Patrzeliśmy się jak się oddalają.

- Miło widzieć jak rozkwita nowe uczucie.

- Tak, a co do uczuć ... to wiesz ... jest już 19:30.

- Może poczekamy aż inni pójdą spać, co? - szeptaliśmy, żeby nikt nas nie usłyszał.

- Ale po co?

- Co tak tam szepczecie? - zapytała Janet.

- Nie twoja sprawa - odpowiedziałem - Weźmiemy jeszcze kąpiel, a to też potrwa. Skusisz się?

- No dobra .. przekonałeś mnie - wstaliśmy - My już pójdziemy do siebie.

- Tak szybko? - zdziwił się Pan Baker.

- Richard ... daj im trochę prywatności.

- Przecież nic nie mówię.

- I proszę nam nie przeszkadzać - zwróciłem się do dziewczyn. Wzięliśmy się za ręce i poszliśmy do naszej sypialni - Zaczekaj tutaj - usiadła na łóżku. Nalałem do wanny wody i zrobiłem piane - Got ... - Rose była w samym szlafroku, a mnie zatkało - A ja to co?

- Zaczekam na Ciebie w wannie - poszła kocim ruchem do łazienki. Oj kusiła. Szybko się rozebrałem i też zarzuciłem na siebie szlafrok. Po drodze zamknąłem jeszcze drzwi na klucz.

- Jestem - chciałem wejść do wanny - Przesuniesz się?

- Nie - zrozumiałem, że ja mam być tym razem z przodu. Wlazłem do wanny i oparłem się delikatnie plecami o Rose - I co? Chyba nie jest tak strasznie z przodu, co?

- Oczywiście, że nie. Jest bardzo przyjemnie. Mówiłem, że lubię udko?

- Coś tam wspominałeś - zamruczałem na co się zaśmiała. Dotykałem jej nóg, a Ona gładziła mój tors - Wiesz co? Chodźmy już stąd - byłem mile zaskoczony.

- Jestem jak najbardziej za - wyszedłem pierwszy z wanny, a Rose wyciągnąłem i zaniosłem do łóżka - Czy zdajesz sobie sprawę z tego co Ci zrobię? - zamruczałem jej do ucha.

- Oświeć mnie albo lepiej pokaż - trzymała moją twarz w dłoniach.

- W tej chwili obudziłaś demona - zaczęliśmy się całować, a tu nagle ktoś zaczął pukać do drzwi. Chciałem to zignorować, ale pukanie się nasiliło. Na dodatek to była roześmiana Janet - Uduszę gołymi rękami - wstałem wściekły i zarzuciłem na siebie szlafrok - Czego?! - warknąłem - Mówiłem, żeby nam nie przeszkadzać!

- A co robicie?

- Rzeczy, które takie dziecko jak Ty nie powinno wiedzieć! - zatrzasnąłem drzwi i wróciłem do Rose. Rozbawiła ją ta sytuacja - Zaraz nie będzie Ci do śmiechu – tej nocy pokazałem jej jak bardzo ją kocham. Starałem się sprawić aby ta noc była wyjątkowa i, żeby tak się poczuła.