Bad Girl 48

Witajcie!
Udało mi się dodać, ale nie był to łatwe przez te całe zamieszanie ze świętami. Miałam tutaj napisać pewną rzecz, ale jestem padnięta i nadrobię to w następnej notce. Tymczasem zapraszam na kolejną. I oczywiście życzę Wam Wesołych Świąt Wielkanocnych i oczywiście mokrego poniedziałku ;)

**************************************************************

Do miasta wróciliśmy w niedziele wieczorem. Sally i Randy coraz lepiej się dogadywali. Po powrocie do LA wymienili się numerami telefonów. Ja i Mike bardzo się z tego cieszyliśmy. Sally nie miała szczęścia do facetów, a zasługiwała na porządnego jak nikt inny. Miałam nadzieje, że Randy okaże się tym właściwym i będą razem szczęśliwi. Z Michaelem układało nam się bardzo dobrze. Z małymi wyjątkami, gdy się kłóciliśmy. Tak naprawdę to były jakieś głupoty, ale z naszymi charakterami bywało to różnie. Oboje też musieliśmy się nauczyć żyć w związku. Było to trudne, ale musieliśmy się postarać. Zwłaszcza ja. Mike od rana był w pracy. Ja nie miałam co robić. Postanowiłam pomóc mamie w porządkach domowych. Zabrałam się za robienie prania, a potem za rozwieszanie. Mama poszła to sklepu, więc byłam sama w domu. Nagle usłyszałam dzwonek od drzwi. Trochę się przestraszyłam. Tamta noc ciągle była w mojej głowie. Mimo wszystko musiałam otworzyć. Tej osoby się nie spodziewałam.

- Witaj ... pamiętasz mnie?

- Dzień dobry .. tak .. jest Pan menadżerem Michaela.

- Dokładnie Frank DiLeo.

- Proszę wejść - wpuściłam Go do środka - Co Pana do mnie sprowadza?

- Jak to powiedzieć delikatnie? - zastanawiał się - Jak się pewnie domyślasz chodzi o Michaela.

- A dokładniej?

- Wiem co chciał sobie zrobić i wiem, że to przez Ciebie. Od początku mi się nie podobałaś. Jesteś rozpieszczoną dziewuchą. Myślisz, że wszystko Ci wolno.

- Nie wiem dlaczego Pan mnie obraża, ale nie życzę sobie tego!

- Prawda zawsze boli.

- Jeżeli to wszystko ...

- Jeszcze nie skończyłem. Powiem wprost ... macie się rozstać i to jeszcze dzisiaj.

- Słucham?! Chyba Pan nie oczekuje, że to zrobimy!

- Nie oczekuje ... ja Wam każe.

- Chyba Pan sobie żartuje!

- Nie dość, że jesteś rozpieszczona, to jeszcze nie rozumiesz.

- Tego już za wiele! Proszę natychmiast opuścić mój dom!

- Michael nie widzi, że znajomość z Tobą Go niszczy. Na szczęście ma mnie. Chociaż liczę, że będziesz na tyle rozsądna i sama to zakończysz.

- Głuchy Pan?! Kazałam Panu wyjść! - otworzyłam drzwi. Przekroczył próg.

- Jeszcze ...

- Spieprzaj dziadu! - zamknęłam drzwi z impetem. Oparłam się o nie. Myślałam, że zaraz coś zrobię temu kurduplowi. Ja też nie należałam do wysokich, ale byłam jednak kobietą. Mike się wkurzy, gdy mu powiem. Trudno. Musi wiedzieć z kim pracuje. Musiałam się uspokoić. Poszłam do salonu i włączyłam telewizje. Skakałam po kanałach, ale nic nie było. Miałam już wyłączyć, ale zaczynały się wiadomości. Byłam ciekawa co się teraz dzieje. Na początku jakieś sprawy polityczne, które mnie nie interesowały. Dopiero potem zrobiło się ciekawie.

- ''A teraz powiemy coś z życia gwiazd. Przed chwilą otrzymaliśmy bardzo ciekawą informacje, pochodzącą od współpracowników Madonny. Gwiazda wyznała, że jest w ciąży. Ale to nie koniec newsów. Dowiedzieliśmy się także, że ojcem dziecka jest .... Michael Jackson. Piosenkarka powiedziała, że miała z Jacksonem gorący romans i owocem tego jest dziecko. Niedawno dowiedzieliśmy się od Panny Shields, że piosenkarz jest gejem. W tej sytuacji nie mamy już żadnych wątpliwości, że aktorka kłamała. Kolejnym dowodem jest fakt, że Pan Jackson ma dziewczynę. Udało nam się nakryć parę w restauracji na romantycznej kolacji. Pokażemy teraz zdjęcie, żeby Państwu przypomnieć - wyświetlili nasze zdjęcie przez parę sekund - Jak Państwo widzą para wygląda na naprawdę zakochaną. Co zrobi dziewczyna gwiazdora, gdy się dowie, że zostanie ojcem? Mam nadzieję, że przekonamy się niedługo, a teraz powiemy o ...'' - w ogóle do mnie nie docierało co dalej gadali. Całkowicie się wyłączyłam. Nawet nie wiedziałam, że mama już wróciła i cały czas oglądała.

- Rose ... wiesz, że to nie musi być prawda - wstałam i skierowałam się do swojego pokoju. Chodziłam po pokoju. Nie chciałam wyciągać pochopnych wniosków, dlatego nie dzwoniłam do niego z pretensjami. Próbowałam się zmienić i to była pierwsza próba. Nie było mi wcale łatwo zachować zimną krew, ale musiałam. Mike mi mówił, że nic Go nie łączyło z Madonną i chyba by nie kłamał. Pozostało mi jedynie czekać. Miał przyjechać o 17. Położyłam się na łóżko i przytuliłam się do poduszki. Zamknęłam oczy i zasnęłam. Usłyszałam jakieś skamlanie i otworzyłam oczy. Sisi siedziała obok łóżka i patrzyła się na mnie, żebym wstała.

- Co malutka? - wzięłam ją na ręce - Co o tym wszystkim powinnam myśleć, co? Najpierw przychodzi ten cały menadżer, a potem ta wiadomość - spojrzałam na zegarek. Nie sądziłam, że tak długo spałam. Zeszłam do kuchni, bo strasznie zaschło mi w gardle. Nalałam sobie soku. Mama weszła do kuchni.

- Wszystko w porządku? - zapytała.

- Tak - usłyszałam dzwonek od drzwi - Otworze - zdziwiłam się, że Mike przyszedł przed czasem. Gdy tylko mnie zobaczył, uniósł mnie i pocałował - Co tak szybko?

- Stęskniłem się za moim skarbem - znowu mnie pocałował. Ja niestety nie miałam tak dobrego humoru i to zauważył jak zawsze - Stało się coś?

- Tak ... musimy porozmawiać - wzięłam Go za rękę i poszliśmy na górę. Zamknęłam za nami drzwi. Nie wiedziałam od czego zacząć.

- Kochanie ... powiesz mi o co chodzi?

- Ale obiecaj, że się nie zdenerwujesz - stanęłam naprzeciw niego.

- W tej chwili się zdenerwowałem, bo nie wiem o co chodzi.

- Rano był ... twój menadżer.

- Frank? A co On tutaj robił?

- Kazał ... kazał nam się rozstać - bałam się jego reakcji, ale musiałam mu powiedzieć.

- Co takiego?!

- Mówił jeszcze inne rzeczy, ale nie będę ich powtarzała.

- Powiedź wszystko dokładnie co powiedział.

- To nie było nic przyjemnego ... nie każ mi tego powtarzać - spojrzałam mu w oczy.

- No dobrze - widziałam, że się zastanawiał co z tym zrobić - Nikt mi nie będzie układał życia - przytulił mnie.

- To nie wszystko - spojrzał się na mnie.

- Może być coś gorszego?

- Może.

- Miejmy to już z głowy.

- Oglądałam dzisiaj wiadomości i ... mówili o Madonnie ..... powiedzieli, że jest w ciąży.

- Ooo ... a to niespodzianka. Może w końcu się ustatkuje.

- Żebyś wiedział, że niespodzianka - dziwnie się na mnie spojrzał.

- Nie rozumiem.

- Podobno miała z Tobą romans i to Ty jesteś ojcem tego dziecka.

- Że co?! Chyba nie uwierzyłaś w te brednie.

- Mówiłeś mi kiedyś, że nic Cię z nią nie łączyło.

- I to była prawda .... nawet się z nią nie całowałem, więc jakim cudem może to być moje dziecko ... jeżeli w ogóle jest w ciąży. Nie mów, że jej uwierzyłaś.

- Nie, ale musisz mnie zrozumieć.

- Rozumiem, kochanie – przytulił mnie – A teraz muszę zadzwonić – wyciągnął telefon z kieszeni – Frank? To ja. Daj mi numer do Madonny … albo nie. Podaj lepiej adres – zapisał na kartce – Z Tobą też muszę poważnie porozmawiać – rozłączył się.

- Jedziesz do niej?

- Tak i wolałbym, żebyś pojechała ze mną. Nie chcę zrobić czegoś głupiego.

- Dobrze.

- Najpierw obiecaj, że nie złożysz jej wizyty z Janet tak jak to było z Brooke.

- No obiecuje – nawet mi to do głowy nie przyszło. Znaleźliśmy jej dom. Złapaliśmy się za ręce i podeszliśmy do drzwi.

- Gotowa?

- A jak myślisz? - zapukał. Otworzyła.

- Michael? Dobrze, że przyjechałeś … a Ona co tutaj robi? Nie będę przy niej rozmawiała o naszym dziecku.

- Albo przy Rose albo w ogóle i nie ma naszego dziecka! - wpuściła nas do środka.

- Jak możesz tak mówić? Zapomniałeś o naszej nocy trzy miesiące temu?

- Nic między nami nie było! Dobrze o tym wiesz!

- Nie wiem dlaczego udajesz … mówiłeś mi, że chcesz mieć dzieci.

- Mówiłem bo rozmawialiśmy o życiu, ale nie o naszym wspólnym do cholery!

- Spokojnie – poprosiłam.

- Ale stało się i czasu nie cofniesz.

- Masz jakiś dowód, że mówisz prawdę? - zapytałam.

- Nie filmowałam tego jeżeli o to Ci chodzi.

- Ciąże pewnie też zmyśliłaś.

- Tak uważasz? - podciągnęła bluzkę do góry i naszym oczom ukazał się lekko zaokrąglony brzuch. Zaniemówiłam – I co teraz powiesz? - wzięła Mike'a dłoń i położyła na swoim brzuchu – Nasze dziecko – wyrwał się.

- Ono nie jest moje! Nie weźmiesz mnie na dziecko! Nawet ze sobą nie spaliśmy!

- Tak szybko zapomniałeś?

- Przestań! - zacisnął zęby. Usłyszeliśmy chyba gwizdek czajnika.

- Zaraz wracam – poszła do kuchni.

- Przysięgam Ci skarbie, że to dziecko nie jest moje … nie spałem z nią .. nigdy – wziął moją twarz w swoje dłonie.

- Gdybym myślała inaczej, to już by mnie tutaj nie było – wróciła.

- Jeżeli nie chcesz być ze mną ze względu na dziecko, to chcę, żebyś je zaakceptował.

- Po moim trupie! To nie moja wina, że nie wiesz z kim zaszłaś i próbujesz mnie wrobić!

- Co się tutaj dzieje? - po schodach schodził jakiś facet. Nie wyglądał na miłego.

- Pewnie to On jest ojcem! - Mike tak się wydzierał, że było słychać chyba w całym domu.

- Co Ty do mnie mówisz? - podszedł do Michaela.

- To co słyszałeś, a jeżeli nie Ty to macie problem, bo nie przyznam się do obcego dzieciaka.

- Jeszcze zobaczymy.

- A co zrobisz?

- Spotkamy się w sądzie.

- A proszę bardzo! Tylko na to czekam! Jestem strasznie ciekaw co powiecie … pewnie to, że ojcem jest jeden z dwudziestu kolesi, z którymi spała w ostatnim czasie!

- Licz się ze słowami! Nie będziesz jej obrażał!

- Ona może kłamać prasie, to ja mogę powiedzieć co myślę! Jeżeli myślisz, że mi zabronisz, to jesteś w błędzie!

- Jeszcze się zdziwisz – stanął z nim twarzą w twarz. Teraz potrzebny był cud aby się nie pozabijali.

- Grozisz mi?

- Bystrzak z Ciebie – Mike złapał Go za koszulę. Tamten zrobił to samo. Michael pchnął Go na ścianę, a potem tamten Michaela. Zaczęli się szarpać.

- Mike przestań! - wydarłam się – Może byś coś zrobiła?! - stała jak słup i się gapiła, a ja sama nie byłam w stanie ich rozdzielić.

- Borys odpuść – powiedziała łaskawie. Puścił Go. Przyciągnęłam Michaela za ramię.

- Wychodzimy – powiedziałam i tak zrobiliśmy. Mike'a jeszcze trochę nosiły nerwy i oparł się o maskę samochodu – Co Ty robisz? Po cholerę zacząłeś?!

- Ja? To On mi groził! - zobaczyłam, że z brwi leci mu krew.

- Pokaż to – przyłożyłam chusteczkę do rany.

- Przepraszam.

- Jesteś za bardzo narwany.

- Wiem … zmienię się.

- Nieprawda – zaśmiałam się – Już Ci tak zostanie, a ja muszę Cię pilnować. Jedźmy już – nie pozwoliłam mu prowadzić. Pojechaliśmy do mnie. Mama siedziała w salonie. Chyba też czekała na wyjaśnienia.

- I co?

- Za chwilę Ci powiem. Muszę opatrzyć najpierw Michaela – poszłam z nim do łazienki. Przemyłam ranę i zakleiłam plastrem. Usiedliśmy w salonie na kanapie.

- Co się stało?

- Facet Madonny się wtrącił.

- Co mówiła?

- Nic nowego, że Mike jest ojcem jej dziecka i tyle.

- Ale naprawdę jest w ciąży?

- Tak … pokazała brzuch …. przez chwilę … jej wierzyłam.

- Co? - spojrzał się na mnie.

- A jak Ty byś zareagował na moim miejscu? Wiem, że nie jest twoje, ale jak zobaczyłam jej brzuch … - zrobiło mi się przykro. Ktoś taki jak Madonna zostanie mamą, a ja nie. To było niesprawiedliwe. Bez słowa poszłam do łazienki i się rozpłakałam, a nie chciałam. Poczułam, że ktoś mnie obejmuje od tyłu. A któż by inny jak nie Mike. Odwróciłam się do niego i wtuliłam.

- Nie płacz .. proszę.

- Nie chciałam.

- Już dobrze … przysięgam Ci na wszystko, że nigdy bym Cię tak nie zranił – myślał, że płakałam z tego powodu. Nie wiem dlaczego, ale jakoś nie potrafiłam mu powiedzieć, że chce mieć dziecko. Powoli się uspokajałam w jego ramionach. Resztę dnia przesiedzieliśmy w moim pokoju, a dokładniej na łóżku. Leżałam przytulona do Michaela – Nie mogę tego zrozumieć … jedna mówi, że jestem gejem, druga twierdzi, że jestem ojcem jej dziecka …

- A trzecia może powiedzieć prawdę – dokończyłam.

- Nie .. nie zgadzam się.

- Dlaczego? Dzięki temu wszyscy, by poznali prawdę.

- Albo, by myśleli, że mówisz to specjalnie.

- I tak uważam, że warto spróbować.

- Nie i koniec tematu.

- Czemu jesteś taki uparty?

- Chcesz zniszczyć sobie życie? Od czasu, gdybyś się pokazała w telewizji nie miałabyś już normalnego życia.

- Trudno … i tak byliśmy w gazecie.

- Ale zdjęcie nie było na tyle wyraźne, żeby mogli Cię rozpoznać. Nie zmienię zdania … zapomnij – co za uparty człowiek. Chcę mu pomóc. I tak się kiedyś dowiedzą jak wyglądam. Co za różnica, czy teraz, czy później. Późnym wieczorem pojechał do domu. Miał dużo pracy i wolałam, żeby się na niej skupił. Następnego dnia przyjechała do mnie Sally. Miała wolny dzień.

- Nareszcie możemy pogadać – wpuściłam ją do domu.

- Chcesz coś do picia?

- Może być jakiś sok.

- Ok – poszłam do kuchni, nalałam soku do dwóch szklanek i razem poszłyśmy do mnie – Widzę, że jesteś radosna.

- Można tak powiedzieć.

- Mnie nie nabierzesz. Widzę, że coś się stało – szturchnęłam ją łokciem.

- Przejrzałaś mnie.

- Opowiadaj.

- Byłam z Randym na dwóch randkach.

- I ja nic o tym nie wiem? Jak mogłaś? - udałam obrażoną.

- Nie chciałam zapeszać.

- Niech Ci będzie. Jak było?

- Dobrze się bawiłam w jego towarzystwie. Mamy wspólne tematy i w ogóle, ale …

- Coś nie tak?

- Każdy temat ja musiałam zaczynać … jest jakiś dziwny.

- To znaczy?

- Trzyma jakiś dystans … gdy Go zaprosiłam do siebie, to odmówił wymówką, że jest już późno.

- Może przewidział twoje zamiary – zaśmiałam się.

- Bardzo śmieszne .. może Cię zaskoczę, ale nie miałam zamiaru zaciągać Go do łóżka.

- Czyżbyś się zmieniała?

- Żebyś wiedziała – rzuciła we mnie poduszką – Chciałam z nim tylko porozmawiać … lepiej poznać, a On po prostu uciekł. Może robię coś źle?

- A może jest nieśmiały?

- Nie żartuj … nie jesteśmy już dziećmi. Nie mówią zaraz o całowaniu się na drugiej randce, ale wiesz .. jakiś buziak w policzek. Odwiózł mnie do domu. Chwile staliśmy w ciszy i gdy nasze spojrzenia się spotkały, to On normalnie wsiadł do samochodu i odjechał.

- Tak bez słowa?

- Powiedział, że zadzwoni. Mówię Ci jest jakiś dziwny.

- Od razu dziwny.

- No, a Mike kiedy Cię pocałował?

- Z nami to była całkiem inna sytuacja.

- Wiem, ale zależało mu na Tobie i to okazywał. A Randy … niby chce się ze mną spotkać, ale coś jest nie tak. Dlatego pytam … długo czekałaś na pocałunek?

- Nie … na drugiej randce i to było z zaskoczenia, dlatego dostał w twarz.

- Uderzyłaś Go? - wybałuszyła oczy – A no tak .. pamiętam jak mi opowiadałaś.

- Więc nie masz co porównywać.

- Mam, bo Mike zachował się jak normalny facet, któremu podoba się dziewczyna.

- Daj mu czas. Są braćmi, ale pamiętaj, że każdy się od siebie różni.

- No wiem …. a co tam u Was?

- Dobrze.

- Na pewno?

- Widziałaś wiadomości, prawda?

- I to akurat, gdy prostowałam kobiecie włosy. Z tego wszystkiego przypaliłam jej ucho – zaśmiałam się – Mówię Ci ile miałam potem słuchania … to prawda?

- Nie … nawet z nią nie spał.

- Kolejne babsko kłamało?

- Na to wychodzi … wierze mu .. nie kłamałby w takiej sytuacji.

- Co teraz zrobicie?

- Nie mam pojęcia. Chciałam publicznie powiedzieć całą prawdę, ale się nie zgodził.

- Troszczy się o Ciebie.

- No właśnie … zawsze myśli o mnie, a zapomina o sobie.

- Już taki jest .. powinnaś się cieszyć … rzadko trafia się taki facet.

Wziąłem się w garść i zacząłem intensywnie pracować. Musiałem nadrobić zaległości. Umówiłem się też z Frankiem. Czekała mnie poważna rozmowa.

- Q .. nagrywamy jeszcze raz – powiedziałem do mikrofonu bo mi nie wyszło.

- Ok – ale po chwili przerwał.

- Co jest?

- Przyszedł Frank – wyszedłem z kabiny.

- To ja Was może zostawię samych.

- Nie trzeba.

- Po co kazałeś mi przyjechać?

- Powiem to bez żadnego kręcenia. Pojedź jeszcze raz do Rose, a Cię zwolnię – mówiłem spokojnie.

- O czym Ty mówisz?

- Nie pogarszał swojej sytuacji. Ostrzegam Cie jeżeli nie chcesz stracić pracy.

- Zrobiłem tylko to na co Ty nie masz odwagi. Ta dziewczyna sprowadza na Ciebie same kłopoty.

- Zabraniam Ci o niej tak mówić. Nie będziesz mi układał życia. Już raz Ci o tym mówiłem.

- Bo wiem co jest dla Ciebie najlepsze. Jestem odpowiedzialny za Twój wizerunek.

- A coś z nim nie tak? Jakoś nikt nie narzeka. Pewnie chciałbyś też mi wybrać dziewczynę, co?

- Żebyś wiedział …. np. taka Brooke.

- Brooke? Już zapomniałeś co zrobiła? Ale po co ja w ogóle z Tobą rozmawiam na takie tematy. Jestem z Rose i tak zostanie.

- Jak możesz tak marnować sobie życie?

- Słucham?! - zdenerwowałem się – Mówię po raz ostatni … nie zbliżaj się do Rose i na nasz ślub też nie musisz przychodzić jeżeli jej nie akceptujesz.

- Zwariowałeś? Chcesz się jeszcze z nią ożenić?

- Tak … to jest moje życie i będę z kim chcę. Zapamiętaj tą rozmowę bo więcej ich nie będzie, jeżeli to się powtórzy. Możesz już sobie pójść. Muszę pracować – po chwili wyszedł.

- Możesz mi bardziej przybliżyć o co tutaj chodziło? - zapytał Q.

- Znowu to zrobił … pojechał do Rose i kazał się jej ze mną rozstać … masz pojęcie?

- Żartujesz?

- Nie … naprawdę Go zwolnię .. mam już tego dosyć.

- Młody .. ja nie mam nic do Rose i ją lubię jak by co – udawał przerażoną minę. Zaśmiałem się.

- Wiem … wracajmy do pracy – zanim się obejrzałem było już po 19. Pojechałem do domu. Byłem padnięty. Wykręciłem numer do Rose i w tym samym czasie rozpiąłem koszulę.

- Tak? - odebrała.

- To ja, kochanie. Nie pogniewasz się jeżeli dzisiaj nie przyjadę?

- Oczywiście, że nie, a coś się stało?

- Dopiero przyjechałem do domu i jestem zmęczony – zobaczyłem, że do pokoju wszedł Randy. Dałem mu znak, żeby zaczekał aż skończę.

- Nie przemęczaj się tak. Masz jeszcze dużo czasu.

- Tak wiem, ale chce mieć więcej czasu dla Ciebie. Co powiesz na kolacje we dwoje?

- Brzmi kusząco.

- A potem może pojedziemy gdzie indziej.

- Czyli gdzie?

- Hmmm … jest możliwość, że twoi rodzice gdzieś pojadą na całą noc?

- Na całą noc?

- A co myślałaś?

- Jesteś niegrzeczny, wiesz? Chyba nigdzie się nie wybierają.

- Szkoda … u mnie też nie ma warunków … zostaje tylko hotel.

- Dla mnie może być.

- Skarbie jeszcze zadzwonię, dobrze?

- Będę czekała.

- Kocham Cię.

- Ja Ciebie też – rozłączyłem się.

- Co tam Randy?

- Przyszedłem się poradzić.

- W jakiej sprawie?

- Sally.

- Aaaa no to słucham.

- Bo widzisz … - podrapał się po głowie.

- Śmiało – zachęciłem Go.

- Ona mnie onieśmiela … nie wiem jak mam się zachować i w ogóle.

- To znaczy?

- Byliśmy na dwóch randkach i potem zaprosiła mnie do siebie, ale odmówiłem.

- Dlaczego?

- Chyba się bałem, że … no wiesz.

- Tego to Cię nie nauczę – zaśmiałem się – Ale skąd wiesz, że tak by było? Nie zawsze kończy się na łóżku. Jeżeli jednak Ona by chciała, a Ty nie, to po prostu byś powiedział.

- Nie chcę jej spłoszyć.

- Właśnie przez takie zachowanie możesz ją stracić. Jesteś jeszcze bardziej nieśmiały ode mnie, a myślałem, że to niemożliwe.

- To co mam robić? Wypada ją pocałować?

- Tylko wtedy jeżeli Ona tego chcę. Pamiętaj, że kobiety należy traktować z szacunkiem

- Wiem, ale skąd będę wiedział, że Ona tego chcę?

- To proste …. patrz uważnie na jej reakcje, gdy zbliżysz do niej twarz. Jeżeli Ona wykona ruch w twoją stronę, to już będziesz wiedział, ale nie spiesz się. To nie wyścig.

- Ty też tak zrobiłeś?

- Nie … dlatego dostałem po gębie .. zrobiłem to bez jej zgody, więc dostałem na własne życzenie.

- Dzięki za wszystkie rady.

- Tylko mam nadzieję, że coś wyniesiesz z tej lekcji.

- Tak … jestem twoim dłużnikiem.

- Zapamiętam to sobie – wyszedł. Cieszyłem się, że to właśnie do mnie przyszedł po rady, a nie do Jermaina. Wszyscy wiedzieli jak On traktuje dziewczyny. Ja nie mógł bym tak. Wiedziałem, że Rose nie chcę mieć z nim nic wspólnego, ale i tak się zdenerwowałem jego gierkami. I jeszcze ta sprawa z Madonną. Jak Ona mogła tak nakłamać? Przyznał bym się do dziecka, gdyby było moje, ale nie było w ogóle takiej możliwości. No chyba, że dzieci się biorą poprzez dotyk ręki. Przestałem o tym myśleć i wziąłem prysznic. Wyszedłem w ręczniku na biodrach i usiadłem na kanapie. Obiecałem, że jeszcze zadzwonię i tak też zrobiłem.

- W końcu się doczekałam.

- Miałem poważną rozmowę z Randym, a potem musiałem wziąć prysznic.

- Mam nadzieję, że sam byłeś w kabinie.

- Niestety sam.

- Co to miało znaczyć?

- No, że nie było Ciebie.

- Chyba, że tak. A co z naszymi planami?

- Jutro po Ciebie przyjeżdżam o 19 i jedziemy na kolacje. Potem pojedziemy do hoteli i radzę się Pani dostosować do tego planu bo konsekwencje będę wysokie.

- Jak bardzo?

- Oj bardzo.

- To ja muszę przemyśleć.

- Tylko spróbuj.

- Będę grzeczna, misiu. Chcesz się już pewnie położyć. Nie będę Cię męczyła … wystarczy, że jutro to zrobię.

- Rozmowa z Tobą mnie nie męczy w ogóle.

- Musisz odpocząć. Jutro się zobaczymy. Dobranoc, skarbie.

- Dobranoc, koteczku – miałem już się kłaść, ale do pokoju niespodziewanie wtargnął Joseph.

- Gratuluje pogodzeni się z panienką – już wiedział.

- Nie wiem o czym mówisz.

- I po co kłamiesz? Ja wiem wszystko i o wszystkich. Zapłaci za twoje błędy.

- Tylko się do niej zbliż …

- A co mi zrobisz? - wyszedł. Miałem ochotę pobiec za nim i mu przyłożyć. Wiedziałem, że nie odpuści. Zadzwoniłem do Rose i powiedziałem, żeby jutro w ogóle nie wychodziła z domu. Nie wiedziała co się dzieje i była przeciwna. Obiecałem, że jutro jej wszystko wyjaśnię. Tak strasznie się o nią bałem. Było by lepiej, gdyby nie była ze mną. Znowu naszły mnie te myśli, ale jak mamy to zrobić? Przecież nie umiemy bez siebie żyć. Nie wiem jak to dalej będzie. Znam jej zdanie na ten temat, ale i tak wiem, że się boi Josepha. Tej nocy nie udało mi się zasnąć. Za dużo o tym myślałem. Jedyne co mi przyszło do głowy, to ochrona. Chciałem, żeby jeden z moich ochroniarzy był przy Rose. Jutro z nią o tym porozmawiam. Mam nadzieję, że się zgodzi.