Bad Girl 31

Witajcie!
Nie mogę uwierzyć w to co widzę .... 15000 odwiedzin?! Szczerze nie spodziewałam się tego, ale bardzo wam dziękuje, że jesteście i mam dla kogo pisać. We wtorek idę do dermatologa i strasznie się boję co będzie. Nie przypuszczałam, że choroba aż tak wpływa na psychikę. Są dni kiedy mam doła i nic mi się nie chcę. Zwłaszcza, gdy zobaczę nową plamkę, a mam ich coraz więcej. Znalazłam lekarstwo na smutki. Wiecie jakie? Śmiech Mike'a w tym filmiku. Samej chcę mi się śmiać. Na pewno załapiecie, w którym momencie ;)

http://www.youtube.com/watch?v=-FXZ74Kglbw

Jeszcze w JCSLY Mike był rozbawiony. Nie będę tutaj wklejać linku na YT, ale jest już cały koncert z DWT Buenos Aires z 1993 roku. I właśnie powyższy filmik jest z tego koncertu. Jeżeli ktoś chcę link do całego koncertu niech do mnie napiszę na maila lub GG.

Widzę, że bardzo chcecie, żeby Rose była w ciąży. Nie powiem co będzie dalej ;)

P.S. Tak jak poprzednio zapraszam na głosowanie. Co prawda Mike jest już na pierwszym miejscu, ale wampir Go goni ;)

http://www.vanityfair.com/100-years-of-vanity-fair/covers

No to tyle. Zapraszam. Aha i od razu chcę przeprosić, że taka długa mi wyszła, ale jakoś tak ;)

***********************************************************

Kolejny dzień rozprawy. Dzisiaj znowu miałam mdłości. Mike nic nie podejrzewał, a ja nie miałam zamiaru mu na razie nic mówić. Nie rozmawiałam z rodzicami, ale i tak pojechali z nami do sądu. Przed salą, porozmawiał z nami prokurator.

- Dzisiaj Pan będzie zeznawał – zwrócił się do Michaela – I proszę się nie przejmować słowami obrońcy. Za wszelką cenę chcę wygrać, ale nie ma żadnych szans.

- Sąd mógł mu uwierzyć – powiedziałam.

- Jestem pewien, że sąd zna zagrywki mecenasa. Niech się Pani nie martwi. Wymyśla te historyjki, żeby wziąć na swoją stronę jak najwięcej przysięgłych, ale to na nic.

- Oby miał Pan rację – weszliśmy na salę i zajęliśmy te same miejsca co wczoraj. Tym razem Mike zajął miejsce dla świadków.

- Panie prokuratorze? - powiedział sąd.

- Wysoki sądzie .. niech Pan mecenas zacznie.

- Skoro Pan tak chcę. W takim razie, proszę Panie mecenasie.

- Dziękuje wysoki sądzie – wstał i zapiął guzik marynarki – Panie Jackson … czy układa się w Państwa związku?

- Oczywiście.

- Jesteście idealną parą?

- Nie ma idealnych par.

- Czyli .. kłócicie się?

- Nie nazwał bym tego kłótnią. Jak w każdym związku bywają gorsze dni.

- Jak często się kłócicie?

- Już mówiłem, że się nie kłócimy … najwyżej sprzeczamy. Bardzo rzadko .. można powiedzieć, że wcale – Mike się wkurzał. Chciał Go złapać za słowo, ale Mike się nie dał.

- A co z waszym pożyciem seksualnym?

- Wysoki sądzie, to jest już szczyt wszystkiego – odezwał się prokurator.

- Chcę wszystko poukładać w jedną całość – sędzie machnął ręką, żeby kontynuował.

- Odpowie Pan?

- Nie wiem o co Pan dokładnie pyta.

- Czy jest Pan zadowolony?

- Tak.

- Mało przekonująca odpowiedź.

- To czego Pan chcę?!

- Panie Jackson .. spokojniej – upomniał Go sędzia.

- Przepraszam … chce Pan znać szczegóły? Jak często to robimy? W jakich pozycjach? - musiał być naprawdę mocno wkurzony, że tak mówił. Normalnie w życiu, by się tak nie otworzył i to na dodatek przed obcą osobą i przy wszystkich.

- Aż takich szczegółów nie chcę znać. Jest Pan zaspokojony? - Michael odchrząknął.

- Bardzo.

- Zawahał się Pan z odpowiedzią.

- Bo nie co dzień opowiadam o naszym życiu intymnym, ale jeżeli chcę Pan wiedzieć, to bardzo jestem zadowolony. Jeszcze z żadną kobietą nie przeżyłem tak upojnych chwil – nawet się nie zaczerwienił, gdy to mówił. Był poważny.

- Panna Baker też tak uważa?

- Skoro ze mną jest ..

- Właśnie! - podniósł palca w górę. Jak by Go olśniło – Może Pana dziewczyna wcale tak nie uważa … może chciała przeżyć przygodę z innym, a jednocześnie zatrzymać Pana przy sobie, pozorując gwałt. Nie pomyślał Pan o tym?

- To są wyssane z palca brednie.

- Skąd ta pewność? Kto zostawia otwarte drzwi domu?

- Zapomnieliśmy zamknąć. Poza tym nie spodziewaliśmy się, że zatrzaśniemy się w piwnicy.

- Panie mecenasie – odezwał się sąd – Jeżeli nie ma Pan innych pytań, to może Pan zakończyć. Byłem cierpliwy i pozwoliłem Panu na tak dziwne pytania bo myślałem, że faktycznie wniosą coś do sprawy, ale to był mój błąd. W związku z tym … chciałbym przeprosić Pannę Baker, że musiała przechodzić przez to ponownie i Pana Jacksona za osobiste pytania. Mam nadzieję, że od teraz skupimy się na oskarżonym.

- Ale .. wysoki sądzie … chciałem zadać jeszcze kilka pytań.

- Pan już zakończył przesłuchanie – wrócił na swoje miejsce – Panie prokuratorze …

- Dziękuje wysoki sądzie za zakończenie tego cyrku. Skoro Pan mecenas rozpoczął, pozwolę sobie dokończyć. Pragnę zauważyć, że Pan mecenas nie zadał najważniejszego pytania …. Panie Jackson … jak długo jest Pan w związku z Panną Baker?

- Jakieś dwa tygodnie.

- Więc .. nie byliście Państwo jeszcze ze sobą, gdy oskarżony włamał się do posiadłości Państwa Baker?

- Byliśmy przyjaciółmi.

- W takim razie mamy wszystko jasne. Panna Baker nie mogła zdradzić Pana Jacksona ponieważ nie byli jeszcze parą. Nie mam więcej pytań – wrócił na swoje miejsce. Mina obrońcy była bezcenna. Popił wodę i poprawił swój krawat.

- Wysoki sądzie, czy mogę? - znowu ten palant.

- Już Pan zna moje stanowisko.

- Jedno pytanie – sędzie westchnął.

- Panie Jackson zgadza się Pan?

- Odpowiem na ostatnie pytanie Pana mecenasa.

- Dziękuje …. Panie Jackson .. powiedział Pan, że sypiacie ze sobą, tak?

- Tak.

- Z tego co wiem .. ofiary gwałtu nie decydują się na współżycie po tak krótkim czasie. Niektóre kobiety nigdy nie dochodzą do siebie i żyją w samotności.

- Rose nie doszła do siebie. Na początku miała koszmary nocne i nie poszliśmy do łóżka na drugi dzień po tym zdarzeniu. Długo trwało zanim zdecydowała się, że będzie ze mną. Zaufała mi i wie, że nigdy bym jej nie skrzywdził – spojrzał się na mnie.

- To wszystko.

- Jest Pan wolny – powiedział sędzie. Mike wrócił na swoje miejsce.

- Na dzisiaj to wszystko. Jutro kolejna rozprawa, ale nie musicie Państwo być obecni. Możecie przyjść tylko na ogłoszenie wyroku – zwrócił się do nas – Do widzenia – wyszedł. My zostaliśmy jeszcze z prokuratorem.

- Tak jak powiedział przed chwilą sąd. Nie musicie uczestniczyć w kolejnych rozprawach. Myślę, że jeszcze z dwie rozprawy i będzie po wszystkim.

- Sądzę, że przyjdziemy tylko na ogłoszenie wyroku – powiedziałam.

- Dobrze. Zawiadomię Państwa o terminie.

- Dziękujemy i do widzenia – wyszliśmy z budynku i wsiedliśmy do limuzyny. Rodzice przyjechali swoim samochodem. Z nami była Janet, Toya i mama Michaela.

- Mike?

- Yyy?

- Możemy nie jechać do mnie?

- Oczywiście, a gdzie byś chciała?

- Może pojedziecie do nas? Zjemy wspólnie obiad – zaproponowała Pani Jackson. Mike oczekiwał mojej odpowiedzi.

- Czemu nie – dojechaliśmy do domu Michaela. Mama Mike'a poszła do kuchni. Weszłam za nią – Może pomóc Pani?

- Nie trzeba – uśmiechnęła się – Przez całe życie gotuje i sprawia mi to przyjemność. Ale dziękuje, że zapytałaś. Jeszcze żadna z moich córek nie zaproponowała mi pomocy – powiedziała głośniej, żeby usłyszały. Zaśmiałam się.

- Oj mamo – Janet weszła do kuchni – Zapomniałaś jak chciałam Ci pomóc?

- Raz i to było, czy masz wymieszać sos.

- Ale też się liczy – Janet mrugnęła do mnie i wyszła. Chciało mi się śmiać.

- A ty Rose .. umiesz gotować?

- Tak .. od małego lubiłam przyglądać się mamie, gdy gotowała.

- Taka umiejętność przydaje się na całe życie.

- Ma Pani rację – zorientowałam się, że jesteśmy same w kuchni – Pójdę do Michaela.

- Idź, idź … zawołam was na obiad – uśmiechnęła się. Weszłam po schodach i kierowałam się do pokoju Michaela. Drzwi były uchylone. Po cichu podeszłam bliżej i zobaczyłam, że rozmawia z kimś przez telefon. To nie była normalna rozmowa. Mówił szeptem i oglądał się, czy nikt nie wchodzi. Nie spodobało mi się to. Weszłam, gdy zakończył rozmowę.

- O tutaj jesteś – udawałam, że nic nie wiem. Miałam nadzieję, że za chwile powie mi z kim rozmawiał.

- Szukałaś mnie?

- Tak – skłamałam – A ty co robiłeś w tym czasie, gdy rozmawiałam z twoją mamą?

- Yyy .. ja? Nic … czekałem na Ciebie – oj Jackson. Jesteśmy ze sobą od niedawna, a ty już mnie oszukujesz? Niech tylko ja się dowiem, że chodzi o inną.

- Czekałeś … ciekawe – podeszłam do okna.

- Nom – objął mnie od tyłu – Muszę iść do toalety – pokiwałam głową i patrzyłam jak zmierza w kierunku łazienki. Zostawił telefon na stoliku i chciałam sprawdzić z kim rozmawiał, ale zrobił coś nieoczekiwanego. Wrócił się i schował telefon do kieszeni – Może ktoś dzwonić z wytwórni – wytłumaczył, ale nie uwierzyłam. Zawsze, nawet u mnie, zostawiał telefon na szafce lub stoliku. Nie było wyjątków. Jak ktoś dzwonił z wytwórni, a Mike brał prysznic, odbierałam i mówiłam, żeby zadzwonili później. Mieliśmy nie mieć przed sobą tajemnic, tak? Do pokoju weszła Pani Jackson.

- Zabrakło mi składników do obiadu i muszę jechać z Toyą do sklepu.

- Może ja pójdę?

- Naprawdę nie trzeba. Janet zostaje. Chciałam, żebyście wiedzieli – wyszła. Usiadłam w fotelu. Wrócił do pokoju.

- To co będziemy robić? - uniósł mnie, usiadł na tym fotelu i posadził mnie sobie na kolanach.

- Nie wiem. Twoja mama i Toya pojechały do sklepu.

- Czyli … jesteśmy sami – zaczął całować mnie po szyi.

- Została jeszcze Janet.

- Powiem, żeby poszła pobawić w piaskownicy – nadal nie przestał i włożył rękę pod moją bluzkę.

- Mike … - nie zwrócił na mnie uwagę – Przestań! - spojrzał na mnie zaskoczony. Wstałam.

- Stało się coś?

- Tak! Okłamałeś mnie!

- Co? Kiedy? - podszedł do mnie.

- Nie udawaj … z kim rozmawiałeś przez telefon?

- Kiedy?

- Zanim weszłam. Słyszałam, że z kimś rozmawiałeś.

- Aaa … yyy … dzwonił Quincy i …

- Przestań kłamać! Jeżeli nie powiesz mi prawdy … wyjdę stąd i … nie wiem, czy wrócę.

- Nie mówisz poważnie – podszedł bliżej.

- Sprawdź mnie – ciężko mi było powiedzieć takie słowa bo Go kochałam, ale musiałam znać prawdę – Pamiętasz co mówiłam, gdy byliśmy w tym domku?

- Że nie będziemy mieć przed sobą tajemnic.

- Dokładnie, więc … czekam – opuścił głowę i pocierał dłonią kark. Długo nic nie mówił – Jak chcesz – skierowałam się w stronę drzwi.

- Nie! - podbiegł i złapał mnie w pasie – Nie pozwolę Ci odejść! Powiem Ci wszystko, tylko zostań – usiadłam na łóżko, Mike przy mnie – Dzwoniła …. Brooke – wypuścił powietrze.

- Co?! - aż wstałam, zrobił to samo.

- Dlatego nie chciałem Ci nic mówić bo wiem jak jej nienawidzisz.

- Czego chciała?

- Spotkać się ze mną.

- Chyba się nie zgodziłeś!

- Oczywiście, że nie. Powiedziałem, żeby dała mi spokój.

- Jak śmie w ogóle dzwonić!

- Nie jesteś już na mnie zła?

- Masz ostatnią szansę. Chcę, żeby nam się udało, rozumiesz? Zawsze zaczyna się od małych sekretów, a kończy …

- Obiecuję, że nie będę już miał przed tobą tajemnic – przytulił mnie. Niech ja ją dorwę w swoje ręce. Usłyszeliśmy pukanie – Pójdę otworzyć.

- Ok .. ja posiedzę tutaj – poleciał otworzyć. Nie mogłam tego pojąć. Najpierw oczernia Go publicznie, a potem chcę się spotkać. Ona jest głupsza niż myślałam. Mike coś długo nie wracał. Zeszłam po cichu na dół. Drzwi od salonu były lekko uchylone. Podeszłam bliżej i zobaczyłam … Brooke?! Mam omamy, czy to naprawdę Ona? Postanowiłam podsłuchać.

- Czego jeszcze ode mnie chcesz? - mówił Mike.

- Zależy mi na tobie.

- I dlatego nagadałaś tych wszystkich kłamstw?!

- Chciałam, żebyś zwrócił na mnie uwagę. Możemy być szczęśliwi.

- O czym ty w ogóle mówisz? Nigdy nie będziemy razem, słyszysz?!

- Nie mów tak – podeszła do niego bliżej – Wiem, że czujesz to samo, ale boisz się do tego przyznać.

- Oszalałaś! Wyjdź stąd! W szpitalu dałem Ci jasno do zrozumienia, że nie chcę mieć z tobą nic wspólnego.

- Powiedź, że mnie kochasz, a wszystko odwołam i będziemy szczęśliwi – tego było już za wiele. Otworzyłam drzwi.

- Cóż za miła niespodzianka – powiedziałam i podeszłam do Michaela.

- Co Ona tutaj robi? - zapytała.

- Odwal się od mojego faceta .. dobrze Ci radzę.

- Chciałabyś, żeby był twój.

- Hehe … Ona jest bardziej tępa niż moje kozaki – splotłam swoje palce z Mike'a. Spojrzała na nasze dłonie.

- Powiedź, że to nie prawda. Dlaczego nam to zrobiłeś?

- Nigdy nie było i nie będzie ''nas''. Jestem z Rose i to ją kocham.

- Jak możesz? - zaczęła płakać. Boże .. co za cyrk.

- Nie wiem co sobie ubzdurałaś, ale nie kocham Cię … nigdy nie kochałem. Byliśmy przyjaciółmi, ale ty nie potrafiłaś tego zaakceptować. Myślę, że wszystko już sobie wyjaśniliśmy i nie dzwoń do mnie więcej.

- Mama już wró … - do salonu weszła Janet – Co Ona tutaj robi do cholery?! - Janet szła w jej stronę. Mike widząc co się święci, szybko ją złapał w pół.

- Janet … uspokój się.

- Wynoś się z naszego domu! - wyrywała mu się – Puść mnie do niej!

- Nic z tego .. Brooke … idź już. Nie mam Ci nic więcej do powiedzenia.

- Jesteście siebie warci – trzasnęła drzwiami.

- Puścisz już mnie? - puścił ją.

- Mike … muszę porozmawiać z Janet – poszliśmy do jej pokoju.

- Dlaczego nic nie zrobiłaś?

- Przy świadku? Przecież mamy plan, tak? Chcesz być główną podejrzaną?

- Masz rację, ale ja jej nienawidzę!

- Ja też, ale niedługo to załatwimy. Opanuj swoje emocje, ok? Mi też nie jest łatwo. Gdybyś słyszała co Ona do niego mówiła …. myślałam, że powyrywam jej wszystkie kudły.

- Co mówiła? - zawahałam się.

- Chciała, żeby wyznał jej miłość.

- Pieprzona suka!

- Ciszej … mogę zostawić Cię samą?

- Przecież nie zrobię niczego głupiego.

- Ok i pamiętaj – zastałam Michaela w salonie. Stał przy oknie i patrzył w jeden punkt – Jestem – objęłam Go – O czym myślisz?

- O tym, że przez jeden głupi telefon, mogłem Cię stracić. Po co w ogóle odbierałem ..

- Nie mów o tym jak to, by był koniec świata. Już raz byłam oszukiwana i nie chcę przez to przechodzić kolejny raz, dlatego … bądź ze mną zawsze szczery. Wolę usłyszeć najgorszą prawdę niż tkwić w kłamstwie. Kocham Cię, ale odejdę jeżeli będziesz kręcił.

- Nie pozwolę na to – bardzo mocno mnie objął.

- Wystarczy, że będziesz mówił mi prawdę. Nie masz przede mną żadnej tajemnicy? - spojrzałam mu w oczy.

- Nie.

- Na pewno?

- Myślisz, że w takiej sytuacji bym kłamał.

- Mam nadzieję – staliśmy przy oknie i zobaczyliśmy, że Pani Jackson i Toya, wróciły.

- Pomogę im z zakupami – wybiegł z domu i zabrał od nich reklamówki. Chciałam mu wierzyć, ale coś mi mówiło, że nie mówi mi wszystkiego. Może jestem przewrażliwiona i nic nie ukrywa. Czas pokaże. Pozanosił zakupy do kuchni i poszliśmy do jego pokoju.

- Obejrzymy jakiś film? - zapytałam.

- Pewnie, a jaki?

- Hmmm … nie wiem.

- To wybierz z tych, które mam, a ja w tym czasie przyniosę coś na ząb – miał niezłą kolekcję filmów. Najwięcej było horrorów. Wybrałam film, pt. ,,Przyjaźń na śmierć i życie''. Położyłam przy telewizorze i wygodnie ulokowałam się na łóżku. Wrócił z tacą pełną smakołyków.

- Chcesz to wszystko zjeść?

- Razem z tobą – wyszczerzył się.

- Chyba oszalałeś. Chcesz, żebym wyglądała jak hipopotam? - nie byłam osobą, która liczy kalorie, ale bez przesady.

- No faktycznie .. - zmierzył mnie wzrokiem – Otyłość grozi Ci jak nic. Lepiej nie jedź tego rodzynka w czekoladzie bo Ci pójdzie w biodra – włożyłam do buzi tego rodzynka i rzuciłam w niego poduszką – Ej!

- Wiem po co to robisz. Chcesz mnie upaść, żeby żaden na mnie nie spojrzał – uwielbiałam się z nim droczyć.

- Toś wymyśliła … zaraz, zaraz … jak to inny? Tylko ja mam prawo oglądać twoje ciało.

- A na plaży? Przecież nie będę w ciuchach.

- Sama nigdzie nie pójdziesz, a już na pewno nie w tych strojach kąpielowych co masz.

- Zazdrośnik.

- I kto to mówi.

- Ja nie jestem o Ciebie zazdrosna - jasne, że byłam o niego zazdrosna. Mógł mieć każdą na skinienie palca.

- Jasne.

- Pfff .. lepiej włączaj ten film – włączył i wskoczył na łóżko – Uważaj .. ty niewyżyty seksualnie misiaczku.

- Skąd wiesz? - uśmiechnął się.

- Wariat – zaśmiałam się. Okryłam nas kocem i wtuliłam się w jego ramię. Film podobał mi się. Fabuła był czystą fikcją. Wiadomo, że nikt, by nie zrobił czegoś takiego.

- I jak? - zapytał, gdy film się skończył.

- Fajny … musiał ją kochać skoro to zrobił.

- Ja bym zrobił to samo.

- Chciałbyś, żebym tak żyła? - zaczęłam naśladować miny i ruchy tej dziewczyny z filmu – Zaczęła bym zabijać wrogów … hmmm .. jak myślisz … kto by był pierwszą ofiarą?

- Pytasz mnie serio? Przecież dobrze wiem o kim mówisz.

- Tak? Więc o kim? Joseph, czy Brooke?

- Obstawiam pierwszą propozycję.

- Gratulacje! Wygrał Pan .. hmm … nagrodę główną w postaci …. buziaka. Odbierze Pan osobiście, czy mamy przesłać pocztą?

- Proszę się nie fatygować – przyciągnął mnie do siebie – Mogę odebrać nawet teraz – jego twarz była coraz bliżej mojej i …

- Dzieci! Obiad! - usłyszeliśmy z dołu.

- Nie wierze … i to w takim momencie? - oparł czoło o moją klatkę piersiową.

- Później dokończymy – wstałam.

- A jakaś nagroda pocieszenia?

- Musi Pan wybrać … nagroda główna, czy pocieszenia …

- Widzę, że reguły są surowe … no cóż .. w takiej sytuacji .. jestem zmuszony poczekać.

- Dobry wybór – mrugnęłam do niego i zeszłam na dół.

- A gdzie zgubiłaś Michaela? - zapytała Janet.

- Zaraz zejdzie – usiadłam przy stole. Gdy nie było Josepha, atmosfera w tym domu była zupełnie inna. Stwierdzam, że nawet lepsza niż u mnie w domu. Nikt nie patrzył się na mnie jak na winną. W ogóle nie poruszali tego tematu, za co byłam im ogromnie wdzięczna. Chwilę później pojawił się Mike.

- Mamo … masz doskonale wyczucie czasu – powiedział i usiadł do stołu.

- Wam młodym to tylko figle w głowie.

- Może po obiedzie pojedziemy na zakupy? - zaproponowała Janet.

- Dobry pomysł.

- Ej! - zaprotestował Michael.

- O co Ci chodzi? - zapytała się Janet.

- Ja i Rose mamy plany.

- Nie wygłupiaj się. Przecież to nic ważnego.

- Nic ważnego?

- To, że jesteście razem nie oznacza, że masz ją na wyłączność.

- Ale …

- Mike! Jadę z Janet do centrum i koniec kropka – a niech trochę przeczeka. Czekanie pobudza apetyt. Nic mu się nie stanie. Po obiedzie, poszłam ubrać płaszcz i kozaki. Mike'a gdzieś wywiało. Obraził się?

- Gotowa? - Janet też już była ubrana.

- Tak, ale .. nie widziałaś Michaela?

- Nie … chyba się obraził.

- Zaczekasz w samochodzie?

- Ok – wyszła, a ja skierowałam się do jego pokoju. Siedział na kanapie i patrzył w okno.

- Przyszłam powiedzieć, że już jedziemy – nie spojrzał się na mnie – To .. pa – chciałam wyjść, ale błyskawicznie się przy mnie pojawił.

- Myślisz, że nie wiem o co Ci chodzi? Chcesz mnie przetrzymać. Dam radę, ale ty lepiej się przygotuj.

- Na co? - zapytałam prowokującym głosem. Nie odpowiedział. Przycisnął mnie do siebie i pocałował w szyję. Uśmiechnął się cwaniacko i mnie puścił. Wsiadłam do samochodu Janet.

- Nareszcie jesteś – zaparkowała w podziemnym parkingu i chciała wysiadać.

- Zaczekaj! Nie przebierasz się?

- Po co?

- Jak idę z Michaelem ..

- A o to Ci chodzi … nie jestem moim bratem. Ludzie oglądają się za mną, ale nic więcej. Nie musisz się bać, że jutro będziesz w gazetach – uśmiechnęła się i wysiadła. Chodziliśmy po sklepach. Faktycznie, ludzie gapili się na nas, ale Janet nic sobie z tego nie robiła. Ostatnim sklepem do jakiego poszliśmy był z bielizną – Ooo .. to coś dla Ciebie – pokazała mi komplet bielizny w kolorze czerwonym – Mike oszaleje, gdy Cię w tym zobaczy.

- Czy ja wiem – zaczerwieniłam się.

- Mnie nie musisz się wstydzić. Mike tylko udaje takiego świętoszka – szturchnęła mnie łokciem. Pojawiło się zakłopotanie na mojej twarzy. Było mi głupio rozmawiać na takie tematy z Janet. W końcu była jego siostrą i na dodatek za młoda – Bierz to i idź przymierzyć – można powiedzieć, że siłą wepchnęła mnie do przymierzalni. Obejrzałam dokładniej ten komplet. Muszę przyznać, że całkiem niezły. Leżał na mnie jak ulał. Zapłaciłam i wyszliśmy ze sklepu – Może pójdziemy na jakieś ciastko? Niedaleko jest fajna ciastkarnia.

- Ok – przechodziliśmy obok apteki. Zatrzymałam się na chwilę – Przypomniało mi się, że muszę kupić … witaminy – skłamałam.

- Iść z tobą?

- Nie! Zamów mi to samo co sobie, ok?

- Ok – zaczekałam aż odeszła i weszłam do apteki. Na moje szczęście nie było ludzi.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry. Coś podać?

- Tak ….. poproszę …. test ciążowy – powiedziałam to tak cicho, że myślałam, że nie dosłyszy. Zachowywałam się jak bym popełniała jakieś przestępstwo. A przecież to normalne.

- Który? - pokazała mi 4 do wyboru.

- Najdokładniejszy – zapłaciłam. Schowałam na samo dno torebki i dołączyłam do Janet.

- Zamówiłam ciasto czekoladowe i cappuccino. Mam nadzieję, że lubisz.

- Uwielbiam – popijaliśmy i zajadaliśmy się pysznym ciastem. Janet wyglądała jak by coś ją trapiło – Chcesz porozmawiać?

- W zasadzie .. to tak.

- Słucham Cię.

- Nie mam kogo się doradzić. Toya nie nadaje się na takie rozmowy, a z mamą nie potrafię rozmawiać o takich rzeczach. Tylko obiecaj, że nie powiesz nic Michaelowi … On Go nienawidzi, a nawet Go jeszcze nie poznał.

- Rozumiem … chodzi o twojego chłopaka, tak? - pokiwała głową – Mike po prostu się o Ciebie martwi.

- Wiem ….. ale na pewno się nie wygadasz?

- Masz moje słowo.

- Bo .. chodzi o te sprawy – zmarszczyłam brwi – No wiesz …

- Aaaa … chodzi Ci o to … i?

- On jest starszy … ma 20 lat. Namawia mnie, żebym poszła z nim do łóżka …. nie wiem co robić. Nie jestem na to gotowa, ale też nie chcę Go stracić – od razu przypomniała mi się moja sytuacja.

- Posłuchaj mnie …. jeżeli czujesz, że nie jesteś na to gotowa, to tego nie rób. Nikt nie ma prawa Cię zmuszać do czegoś, czego nie chcesz.

- Ale boję się, że Go stracę.

- Jeżeli naprawdę Cię kocha, to zaczeka tyle ile będzie trzeba. Jesteś jeszcze młoda i masz na to czas. Jeśli tego nie będzie potrafił zaakceptować, to daj sobie z nim spokój. Będziesz wiedziała, że jemu chodzi tylko o jedno, a potem Cię zostawi.

- A ty? Kiedy zdecydowałaś się na pierwszy raz? - zawahałam się, ale postanowiłam jej powiedzieć. Przynajmniej nie wszystko. Nie chciałam, żeby popełniła taki sam błąd jak ja.

- Miałam 15 lat, gdy Go poznałam. On miał 18 … zakochałam się w nim, ale jemu chodziło jedynie o numerek …. nie masz pojęcia jak bardzo żałuje, że się mu oddałam. To była najgorsza decyzja w moim życiu, dlatego … nie rób nic wbrew sobie … proszę Cię. Minęło tyle lat, a ja dopiero teraz zaufałam mężczyźnie.

- Masz na myśli Michaela?

- Tak … warto jest zaczekać na tego jedynego .. uwierzysz mi. Mnie nie było to dane, dlatego ostrzegam Ciebie. Uwierz mi, że jeżeli natrafisz na tego jedynego, nie będziesz miała żadnych wątpliwości … nie będziesz czuła strachu i nie będziesz się zastanawiała, czy postępujesz dobrze.

- Masz rację … zaczekam.

- Ciesze się, że mnie zrozumiałaś.

- Dziękuje.

- Nie ma za co. Możesz zawsze do mnie przyjść i się doradzić. Miłość czasami potrafi być ślepa …. jeżeli Cię skrzywdzi … zabije Go.

- Co masz na myśli?

- Nieważne … wracajmy już – naprawdę się o nią martwiłam. Była młoda i naiwna. Nie wiedziała, że faceci potrafią być okrutni. Po drodze zabrałam Sisi z domu i kilka rzeczy. Do rodziców się nie odezwałam. Po prostu wyszłam. Nie chciałam wracać do domu.

- Jesteśmy! - krzyknęła Janet. Poszłam do Mike'a, a Janet do siebie.

- Połowa sklepów była zamknięta, że tak szybko wróciliście?

- Bardzo śmieszne. Zobacz kto ze mną jest – Sisi miałam na rękach.

- Ona Ci nic nie pomoże.

- Nie miałam zamiaru traktować ją jako obronę – weszła Janet.

- Mogę się z nią pobawić?

- Pewnie … jeżeli chcesz to może z tobą spać.

- Super! - wzięła ją ode mnie i wyszła.

- Co kupiłaś? - chciał zajrzeć do siatek.

- Nie zaglądaj!

- Czemu?

- Bo to niespodzianka.

- Coś dla mnie?

- Powiedzmy …. idziesz wziąć prysznic?

- Z tobą? - poruszył brwiami.

- Nie … sam – zrobił nie zadowoloną minę – No idź … bo wiesz, że ja potrzebuje więcej czasu – gdy brał prysznic, ja wszystko sobie przygotowałam. Pewnie każdy się dziwi, że po ponownym spotkaniu z tamtym łajdakiem chciałam iść z Michaelem do łóżka. Prawda była taka, że potrzebowałam jego bliskości. Wyszedł w spodniach dresowych i podkoszulce. To był jego strój do spania – Zaczekaj na mnie, dobrze? - pocałowałam Go w przelocie – Aha i zamknij drzwi … na klucz – zamknęłam się w łazience i poszłam pod prysznic. Wyszłam z kabiny, wysuszyłam włosy, założyłam tę seksowną bieliznę co kupiłam i na to satynowy szlafrok, który też dzisiaj kupiłam. Spryskałam się ulubionymi perfumami i otworzyłam drzwi. Oparłam się o futrynę. Mike leżał z rękami pod głową i się uśmiechał – Sam rozpakujesz prezent? - szłam w jego kierunku wolnym krokiem i bawiłam się paskiem przy szlafroku. W połowie drogi, stanęłam.

- Zdecydowanie sam – znalazł się przy mnie – Co tam dla mnie masz?

- Sprawdź – pociągnął za pasek szlafroka i powoli ściągnął ze mnie szlafrok – Podoba się główna nagroda? - zarzuciłam mu ręce na kark.

- O tak – położył obie dłonie na moich biodrach i przyciągnął do siebie – Jesteś taka … seksowna – pierwszy raz usłyszałam takie zdanie z jego ust. Całował mnie po szyi. Rozpływałam się pod wpływem jego pocałunków – A więc to jest ta niespodzianka – spojrzał na bieliznę.

- Tak .. - pocałowałam Go w policzek – Dobrze wybrałam?

- Bardzo dobrze, ale to nie mój rozmiar – zachichotaliśmy razem – Ale na tobie leży .. idealnie – zatopiliśmy się w gorącym pocałunku. Nie przestając całować, złapał mnie za pośladki i uniósł na wysokości swoich bioder. Oplotłam nogami jego biodra. Może nie wyglądał, ale był silny. Zaniósł mnie do łóżka.

- Zamknąłeś drzwi?

- Tak – przeniósł pocałunki na szyję, dekolt, piersi i brzuch. Byłam w siódmym niebie. Ściągnął w końcu podkoszulkę i moim okazał się piękny tors. Przyciągnęłam Go do siebie za szyję i zaczęłam całować – Zaczekaj – przerwał – Jesteś pewna? Po tym wszystkim na pewno jesteś gotowa? - przyglądał mi się uważnie.

- Gdybym nie była .. nie leżałabym teraz pół naga. Spraw, żebym zapomniała o tym wszystkim – patrzył jeszcze chwilę i wpił się w moje usta. Nagle drzwi otworzyły się z hukiem i stanął w nich … Joseph?!

- Co tutaj się dzieje?! - wszedł do pokoju. Mike od razu okrył mnie kołdrą – Zadałem pytanie!

- Jakim prawem wchodzisz do mojego pokoju?!

- W swoim domu mogę robić co chcę i nie życzę sobie zamykania drzwi na klucz, jasne?! - bałam się tego typa. Dobrze, że Mike zasłaniał mnie swoim ciałem.

- Wynoś się!

- To Ona ma się wynosić z mojego domu! - wskazał na mnie palcem – Mówiłem, że masz zerwać z tą dziwką! - Mike wstał i niczym burza, znalazł się przy nim.

- Powtórz to! - pchnął Go – Słyszałeś?!

- Joe .. daj im spokój – to była Pani Jackson.

- Masz 10 minut! - powiedział do mnie.

- A ty 5 na spakowanie swoich manatków!

- Coś ty powiedział?

- To co słyszałeś! Nie chcemy Cię tutaj! Prawda mamo? - milczała – Mamo?! Powiedz mu, że Go nie chcesz! - bała się Go.

- Michael ma rację …. chcę, żebyś się wyprowadził.

- Tak łatwo mnie się nie pozbędziecie! Jesteś taki odważny bo wiesz, że nie mogę Ci dołożyć! Wcześniej robiłeś wszystko co Ci kazałem. Pieprzyłeś każdą jaką przyprowadziłem i nie mów, że Ci się nie podobało. Teraz wyjdę, ale wrócę .. możecie być pewni – był w drzwiach, ale odwrócił się w moją stronę – Do zobaczenia – przeszedł mnie dreszcz, gdy to powiedział. Michael podszedł do okna. Podniosłam szlafrok i zarzuciłam na siebie.

- Pojechał – podszedł do mnie – Nie słuchaj Go.

- Nie słucham, ale …. On mnie przeraża – przytulił mnie.

- Nie pozwolę Cię skrzywdzić.

- Wiem ….. dokończymy? - spojrzał się na mnie zaskoczony – Chyba, że już nie chcesz – zaczęłam zawiązywać pasek szlafroku. Złapał mnie za ręce i przytrzymał. Uśmiechnęłam się. Szlafrok bezszelestnie opadł na dywan.

- Nie pozwolę mu zepsuć tej chwili – powiedział i zaniósł mnie do łóżka – Masz piękne ciało … idealne – czy to możliwe, że za każdym razem jest coraz lepiej? Nie wiem, ale wiem, że w naszym przypadku, tak właśnie było. Nie zmieniło się tylko jedno … jego czułość i delikatność. Przez cały czas patrzył mi głęboko w oczy, żeby na końcu powiedzieć – Kocham cię, Rose. Jesteś całym moim światem – dotknęłam jego twarzy, po której ciekły kropelki potu.

- Ja też Cię kocham, misiu – pocałował mnie i położył się obok. Położyłam głowę na jego torsie i kreśliłam na nim niewidzialne grymasy. Nie poszliśmy od razu spać. Jeszcze trochę porozmawialiśmy – Nie mogę uwierzyć, że tak otwarcie mówiłeś o tym przed sądem – zachichotałam.

- Wkurzał mnie i powoli traciłem opanowanie. Jeżeli już o tym mówimy, to … chciałem Cię zapytać …

- Tak?

- Jest Ci ze mną dobrze?

- Masz na myśli …

- Yhy.

- Nie widać? Jest mi z tobą wspaniale, a dzisiejsza noc … brak mi słów. A wiesz co zrobimy jutro? - czekał aż powiem – Pojedziemy na cmentarz … do Molly.

- To nie jest dobry pomysł … jej ojciec zabronił mi odwiedzać jej grób.

- Myśli, że to przez Ciebie się zabiła, ale to nie prawda. Nie może Ci zabraniać odwiedzać jej grobu.

- Rose … jestem winny jej śmierci. Może nie wypchnąłem jej z tego mostu, ale doprowadziłem ją do tego przez swoje zachowanie.

- Znają prawdę? Wiedzą, że to Joseph Ci kazał?

- Oni nie chcieli słuchać żadnych wyjaśnień …. nie mam do nich o to pretensji. Stracili córkę …. gdyby mnie nie poznała …. - widziałam jak mu było ciężko o tym mówić.

- Gdyby Cię nie poznała, nie doświadczyła, by prawdziwej miłości … wiem co mówię.

- Może byłem za młody na prawdziwy związek … ale naprawdę ją kochałem ….. teraz jestem starszy i nie pozwolę nas rozdzielić … nigdy.

- Wiem, mój tygrysie … myślałam, że Go pobijesz.

- Mało brakowało – ziewnęłam – Jesteś zmęczona?

- Trochę.

- Czemu nic nie mówisz? - okrył mnie bardziej kołdrą i przytulił – Śpij, kochanie.

- Dobranoc – zamknęłam oczy i usnęłam.