Bad Girl 27

Witajcie!
Ledwo się wyrobiłam z tą notkę, ale się udało. Wczoraj się dowiedziałam, że bielactwo może mieć związek z niedoczynnością tarczycy. Coś takiego, ale w moim przypadku raczej nie ma. Tarczycę leczę od lutego, a białe plamy mam już od dłuższego czasu. Ale już kończę z tym przynudzaniem. Teraz coś o opowiadaniu. Niektórzy chcą, żeby sen Michaela miał coś wspólnego z przyszłymi zdarzeniami, a niektórzy, żeby to nie było nic poważnego. Jeszcze sama nie wiem co z tym fantem zrobię.Już trochę mnie znacie i wiecie, że nie lubię jak nic się nie dzieje w opowiadaniu, więc już teraz mówię, że nie zawsze będzie kolorowo. Chyba to przez to, że za dużo oglądam horrorów ;) Lubię jak jest dreszczyk strachu, ale na razie dam im trochę odetchnąć. Przynajmniej na jakiś czas. Zapraszam do czytania :)

P.S. Od razu chciałam powiedzieć, że scen od +18 nie będę opisywała szczegółowo bo nie chcę zrobić z tego opowiadania jakiegoś erotyka. Każdy będzie wiedział o co chodzi.

*****************************************************************************************************

Otworzyłem oczy. Była dopiero 6 rano, ale nie mogłam już spać. Delikatnie wyślizgnąłem się z objęć Rose i wstałem. Przez chwilę patrzyłem się jak śpi. Była taka piękna. Nie mogłem uwierzyć, że jest moja. Tyle w życiu przeszła. Ale nadal ma w sobie siłę. Nie pozwolę jej skrzywdzić. Nikomu. Podszedłem do okna. Myślałem nad ty snem. Był straszny. Nie wiedziałem co On oznaczał. Nie wiem co bym zrobił, gdyby okazał się prawdą. Musiałem długo tak stać bo Rose zaczynała się budzić.

- Cześć – przeciągnęła się.

- Cześć – podszedłem i usiadłem przy niej.

- Dawno wstałeś? - spojrzałem na zegarek.

- Jakieś 1,5 godziny temu. Nie mogłem spać.

- Stało się coś? - opuściłem głowę.

- Ten sen był taki realny … nie mogę Cię stracić … nie chcę żyć bez Ciebie – przytuliłem ją.

- O czym ty mówisz? Przecież nigdzie się nie wybieram.

- Ale …. boję się, że coś Ci się stanie …

- Powiedz mi co Ci się śniło – milczałem – To ma związek ze mną, tak? - wzięła moją twarz w dłonie i zmusiła, żebym spojrzał jej w oczy.

- Śniło mi się, że byliśmy w jakimś pomieszczeniu. Przypominało opuszczoną fabrykę. Nagle nie wiem skąd … pojawił się jakiś facet. Nie widziałem jego twarzy. Była zamazana. Zacząłem się z nim bić. Ty stałaś dalej i płakałaś. Uderzył mnie czymś w głowę i na chwilę straciłem przytomność. Gdy się ocknąłem …. trzymał Cię i powiedział ''Czekałem, aż się obudzisz i to zobaczysz''. Głos miał zniekształcony. Wyciągnął nóż i …. wbił Ci w brzuch. Nie zdążyłem nic zrobić. Uciekł. Podbiegłem do Ciebie …. potem się obudziłem – widziałem przerażenie na jej twarzy.

- To był tylko zły sen …. nic takiego się nie stanie, słyszysz?

- Nie pozwolę Cię skrzywdzić … wolę sam zginąć ..

- Przestań! Nie mów tak …. ja też nie chcę bez Ciebie żyć … nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie – wtuliła się – Nie możesz każdego snu brać na poważnie.

- Ja tak bardzo Cię kocham.

- Ja Ciebie też – pocałowałem ją – Idziemy wziąć prysznic?

- Tak.

- Ale sam prysznic ..

- Dobrze – nawet nie miałem humoru na coś więcej. Weszliśmy do kabiny i odkręciłem wodę. Umyłem Rose plecy, potem Ona mnie.

- Co to jest? Skąd masz tę bliznę? - odwróciłem się w jej stronę.

- Joseph się wściekł bo wolałem się bawić niż być na próbie. Miał pod ręką kabel od żelazka i nieźle mnie sprał. Pamiętam krzyk mamy ''Przestań! Zabijesz Go!'', ale On jej nie słuchał. Przestał dopiero, gdy upadłem wyczerpany na podłogę. Nawet nie miałem siły płakać.

- O Boże … jak On mógł tak traktować własne dzieci.

- Ja dostawałem najwięcej … nie mówmy już o tym.

- Przepraszam .. nie chciałam ..

- Nic się nie stało. Teraz bym się mu nie dał – umyliśmy głowy. Ja oczywiście szybciej. Patrzyłem się na jej piękne ciało. Tak trudno było mi się powstrzymać. Na początku ja też miałem na myśli zwykły prysznic, ale teraz … gdy ją widziałem nagą … moja wyobraźnia zaczynała działać. Spłukała szampon z włosów i spojrzała się na mnie. Uśmiechnęła się bo zobaczyła, że ją pożądam i to dosłownie zauważyła – Nie potrafię się przy tobie opanować i walczę z tym.

- Widzę – zaśmiała się i mnie pocałowała. Nie pomagała mi tym.

- Lepiej już stąd wyjdźmy – chciałem wyjść pierwszy, ale mnie zatrzymała.

- Czyż nie jest przyjemnie?

- Aż za bardzo – ponownie mnie pocałowała i przywarła do ściany.

- Czasami nie warto z tym walczyć – powiedziała zmysłowym głosem.

- Pragnę Cię … dobrze o tym wiesz – wypowiedziałem i teraz to Ona była przy ścianie. Całowałem ją po szyi. Była taka kusząca. Zarzuciła mi ręce na szyi – Jesteś taka piękna – odnalazłem jej usta i się w nich zatopiłem. Nie wiem jak długo tam byliśmy, ale dla mnie było za krótko. Bardzo ją kochałem i chciałem jej to udowadniać na każdym kroku. Wytarliśmy swoje mokre ciała i wróciliśmy do pokoju. Nadal nie wypuszczałem jej z objęć.

- Dasz mi się ubrać? - śmiała się.

- Po co? Jak dla mnie może być – cmokałem ją po szyi.

- Nie wątpię, ale bym chciała zrobić śniadanie, a w ręczniku będzie mi niewygodnie.

- To bez. Co za problem?

- Nie było by problemy, gdybyś nie był stale napalony.

- No wiesz co …. sama zaczęłaś pod prysznicem i nie zwalaj wszystkiego na mnie – udałem oburzenie.

- Masz rację. Nie chciałam Cię torturować bo widziałam jak się męczyłeś. To co? Dasz mi się ubrać?

- Hmmmm … nie podoba mi się ten pomysł.

- Jak sobie chcesz. Ja tam nie muszę jeść – szantażowała mnie.

- Ej .. to nie fair … dobrze wiesz, że nie pozwolę Ci nie jeść i wykorzystujesz to przeciwko mnie.

- Skąd taki pomysł? - puściłem ją – Wiedziałam – zabrała ciuchy i poszła do łazienki. Ja w tym czasie ubrałem się w pokoju i pościeliłem łóżko. Była zaskoczona, gdy wyszła z łazienki.

- Pomogę Ci zrobić śniadanie – weszliśmy do kuchni.

- Nie trzeba ..

- Ale mam ochotę i potem muszę pójść po motor.

- Mam zostać sama?

- Szybko wrócę – nie widziałem jej miny bo stała odwrócona przy blacie. Nie odpowiedziała. Zrobiliśmy śniadanie i usiedliśmy przy stole. Nie mogłem odgadnąć jej nastroju – Kotku? - w końcu spojrzała się na mnie – Ja już będę się zbierał.

- No to idź – nie chciałem drążyć tematu o co jej chodziło bo trochę to by potrwało.

- Wrócę zanim się obejrzysz. Zamknij drzwi na klucz, włącz alarm i nikogo nie wpuszczaj – pokiwała głową. Cmoknąłem ją jeszcze i wyszedłem. Wziąłem z garażu bak z benzyną bo trochę zostało i wyruszyłem. Zaczynało się zachmurzać i przyspieszyłem kroku. Cross stał tam gdzie Go zostawiliśmy. Nalałem paliwa i ruszyłem w drogę powrotną. Wprowadziłem motor do garażu i zapukałem, żeby Rose otworzyła – To ja – gdy wszedłem do domu, Rose się do mnie przytuliła – Co się stało?

- Nigdy więcej mnie nie zostawiaj samej – po chwili zrozumiałem co zrobiłem. Co ze mnie za idiota. Przecież mogłem się domyśleć, że się boi, a ja tak sobie po prostu poszedłem.

- Przepraszam, kochanie … zapomniałem ..

- Bałam się – głaskałem ją po włosach.

- Już nie masz czego. Jestem przy tobie i już nigdy Cię nie zostawię.

- Czy … czy możemy jutro wrócić do miasta?

- Jeżeli chcesz.

- Dziękuje.

- Chodźmy do salonu – usiedliśmy na kanapie. Na przeciw palił się kominek. Objąłem ją ramieniem – Mam prośbę ….. nie ukrywał swoich uczuć … tego co czujesz.

- Ale ja …

- Nie musisz kłamać. Widzę, że masz pewne opory, ale niepotrzebnie. Mnie nie musisz się obawiać … nie postąpię z tobą jak ten drań … kocham Cię i to się nigdy nie zmieni. Jeżeli czegoś się boisz, masz jakieś obawy albo jeszcze co innego, możesz mi śmiało mówić .. nawet powinnaś. W związku najważniejsze jest zaufanie.

- Ufam Ci ..

- Ale nie do końca, prawda? - opuściła głowę – Przecież widzę. To co Cie spotkało jest okropne. Nie mogę sobie tego wyobrazić przez co wtedy przechodziłaś.

- Wiem, że to co jest między nami jest prawdziwe.

- Ale masz obawy … boisz się, że znowu zostaniesz zraniona, ale mnie możesz być pewna … prędzej bym się zabił, niż Cię skrzywdził.

- Nie chcę, żebyś tak mówił …. naprawdę chcę, żeby nam się udało bo Cię kocham, ale … nie wiem co mam robić … zaczęły mi się przypominać wszystkie złe rzeczy, które przeszłam … staram się jak mogę … podobno nie trzeba żałować przeszłości bo dzięki niej nie popełnisz już tych samych błędów.

- Zgadzam się z tym …. ja już na pewno ich nie popełnię … nie pozwolę na to – popatrzyła się na mnie zdziwiona – Ja też mam swoją przeszłość.

- Mówisz o tej dziewczynie, prawda?

- Tak i nienawidzę siebie za to.

- Chcesz mi o tym powiedzieć?

- Chyba tak … tak chcę. Mamy nie mieć przed sobą tajemnic, więc Ci powiem – wziąłem głęboki oddech. Rose położyła głowę na moich kolanach, a ja przez ten cały czas bawiłem się jej dłonią – W wieku 17 lat poznałem dziewczynę. Na początku byliśmy przyjaciółmi, ale po krótkim czasie zrozumieliśmy, że to coś więcej. Nie sądziłem, że z takim wyglądem będę miał dziewczynę – w tej chwili Rose spojrzała się na mnie surowo - Starałem się spędzać z nią każdą wolną chwilę, ale nie miałem ich zbyt wiele. Wtedy byłem w zespole The Jacksons i ciągle mieliśmy próby. Staraliśmy się ukrywać przed Josephem nasz związek, jedynie mama i jej rodzice wiedzieli o nas. Miałem co do niej poważne plany i wszystko wydawało się pięknie. Przed moimi 18 urodzinami powiedzieliśmy sobie, że w jej 18 urodziny …. będzie nasz pierwszy raz. To znaczy .. Ona tak powiedziała, ale się zgodziłem. Bardzo się kochaliśmy. Gdy nadszedł dzień moich urodzin … strasznie się denerwowałem bo już wiedziałem co chcę zrobić. Molly miała zostać pełnoletnią dopiero za miesiąc, ale chciałem to zrobić już teraz, więc zaprosiłem jej rodziców. Chciałem, żeby wszyscy byli obecni. Joseph też był. Zdziwiłem się bo zawsze miał gdzieś nasze urodziny. Bracia zaśpiewali z okazji moich urodzin. Świetnie wszyscy się bawili. Później ja wszedłem na mini scenę i zaśpiewałem dla niej piosenkę. Pod koniec piosenki, zawołałem ją na scenę. Była onieśmielona. Uklęknąłem przed nią i … zapytałem czy za mnie wyjdzie. Zgodziła się i popłakała. Nasze mamy też się popłakały. Joseph wyszedł trzaskając drzwiami. Wiedziałem, że chcę skończyć szkołę i nie miałem zamiaru ją zmuszać, żebyśmy teraz się pobrali. Chciałem, żeby wiedziała, że myślę o niej poważnie. Impreza skończyła się po 22. Molly wyszła ostatnia i mieliśmy się spotkać następnego dnia. Zawsze dzwoniłem do niej przed snem. Poszedłem do swojego pokoju i chciałem już się wykąpać i iść spać. Niestety … Joseph mi nie pozwolił. Powiedział, że też ma dla mnie prezent, ale muszę z nim gdzieś pojechać. Nie podobał mi się ten pomysł. Coś mi tu nie pasowało bo nawet nie nawrzeszczał na mnie za to co zrobiłem. Nawet przez ułamek sekundy pomyślałem, że się zmienił, ale to była mrzonka. Dojechaliśmy pod jakiś klub. Powiedział, że czas, żebym został mężczyzną. Wysiadł ze mną i weszliśmy do środka. Myślałem, że źle widzę. To był klub ze stiptizem. Nie chciałem z nim się kłócić, więc postanowiłem tam wytrzymać. Niestety to nie było wszystko. Podeszła do nas .. kobieta w samej bieliźnie. Coś do nie powiedział i się oddaliła – przypomniała mi się tamta rozmowa.

- Zaraz przyjdzie dziewczyna do towarzystwa i zabierze Cię do pokoju.

- Co? Nie! Nie zrobię tego. Mam Molly i jej nie zdradzę.

- No właśnie … pomyśl o niej.

- Co to ma znaczyć?

- Chcesz ją jeszcze zobaczyć żywą?

- Nie zrobisz tego.

- Przekonaj się.

- Dlaczego to robisz?

- Mam swoje powody i bądź posłuszny – poszedłem za tą kobietą do pokoju. Nie chciałem tego, ale przykuła mnie kajdankami do ramy. Nie robiłem nic … tylko leżałem. Nie odczuwałem żadnej przyjemności bo wiedziałem, że w tym momencie zdradzam Molly. Próbowałem ją przekupić, że zapłacę jej więcej i niech powie, że to zrobiliśmy, ale nie dała się. Powiedziała, że zrobi to z przyjemnością. Po wszystkim, wsiadłem od razu do samochodu i w ogóle się nie odzywałem. W domu od razu wziąłem prysznic. Następnego dnia nie potrafiłem spojrzeć Molly w oczy. Parę dni później, kazał mi się z nią rozstać. Nie zgodziłem się. Nie potrafiłem jej powiedzieć prawdy. Wiedziałem, że to by oznaczało koniec, a ja nie wyobrażałem sobie życia bez niej. Znaliśmy swoje poglądy i wiedzieliśmy, że zdrada oznacza definitywny koniec. Przez cały miesiąc starałem się zachowywać normalnie. W dniu jej urodzin, wynająłem pokój w hotelu. Bo tak ustaliliśmy już wcześniej. Po przyjęciu urodzinowym, pojechaliśmy do hotelu. Oboje byliśmy niedoświadczeni i się denerwowaliśmy. Zwłaszcza ja. Zaczęliśmy się całować, ale ja przerwałem. Nie potrafiłem po tym co jej zrobiłem.

- Mike co się dzieje? Myślałam, że też tego chcesz.

- Bo chcę, ale … nie mogę.

- Nie rozumiem. Za wcześnie? O to chodzi?

- Nie – chciałem jej o wszystkim powiedzieć – Muszę Ci o czymś powiedzieć. Ale chcę, żebyś wiedziała, że nie planowałem tego i nie chciałem tego … liczysz się tylko ty … Kocham Cię – ktoś zapukał do drzwi. Lokaj przyniósł jakiś list do Molly. Oddałem jej i czekałem, aż skończy. Nagle spojrzała się na mnie.

- Jak mogłeś?!

- O czym ty mówisz?

- Myślałam, że jestem dla Ciebie kimś ważnym … myślałam, że mnie kochasz.

- Kocham Cię całym sercem.

- Gówno prawda! - rzuciła mi zdjęciami w twarz. Pozbierałem je i doznałem szoku. Byłem na nich z tą kobietą z klubu.

- Skarbie, to nie tak.

- Nie mów tak do mnie! Chciałam Ci się oddać … chciałam być tylko twoja – płakała. Wiedziałem, że to koniec.

- Pozwól mi wszystko wyjaśnić … błagam Cię.

- Zdjęcia mówią same za siebie – podeszła do drzwi – Żegnaj – wyszła. Załamałem się. Sprawdziłem kopertę, ale nie było nadawcy. Pojechałem do niej następnego dnia, ale nie chciała ze mną rozmawiać. Próbowałem z nią porozmawiać przez tydzień. Ostatniego dnia, gdy pojechałem do niej …. jej mama powiedziała, że znikła. Była zrozpaczona i dała mi list jaki Molly zostawiła. Napisała, że nie chcę już żyć beze mnie i zawsze będzie mnie kochała, ale nie potrafi żyć ze świadomością, że to zrobiłem. Od razu zacząłem jej szukać. Modliłem się, żeby nie było za późno, ale Bóg był chyba też na mnie wściekły bo mnie nie wysłuchał. Szedłem mostem. Na dole było jakieś zbiorowisko. Spojrzałem w dół i …. zobaczyłem ją w kałuży krwi – przestałem na chwile mówić. Rose słuchała mnie w skupieniu i przytuliła – Zbiegłem na dół i prosiłem, żeby otworzyła oczy. Było za późno. Płakałem. Przyjechała karetka i ją zabrali. Zrobiła to przeze mnie. Nie chciałem wracać do domu. Chodziłem ulicami. Wszystko wydawało się bez sensu … życie było bez sensu. Okazało się, że te zdjęcia to sprawka Josepha. Myślałem, że Go zabije, ale to On mnie pobił. Ojciec Molly zabronił mi przyjść na pogrzeb, ale ja musiałem tam być. Schowałem się za drzewem i wszystko widziałem. Chciałem leżeć tam razem z nią. Popadłem w depresję. Planowałem z nią wspólne życie, a wszystko rozleciało się jak domek z kart. Wszyscy widzieli, że nie jest ze mną najlepiej i wysłali mnie do psychiatry. Nie wiem jakim cudem, ale z tego wyszedłem. Myślę, że to Molly nade mną czuwała i nadal chcę mojego szczęścia … dlatego postawiła Ciebie na mojej drodze – spojrzałem Rose głęboko w oczy – Już nigdy nie pozwolę mu skrzywdzić kogoś kogo kocham … właśnie o to mi chodziło wtedy w piwnicy. Jesteś dla mnie wszystkim i nie dopuszczę, żeby stała Ci się jakaś krzywda … przyrzekam.

- Przepraszam … nie miałam pojęcia …

- Nie czujesz do mnie obrzydzenia po tym co zrobiłem?

- Zrobiłeś bo kazał Ci Joseph i to nie jest twoja wina, gdyby Molly znała prawdę, jestem pewna, że by Ci wybaczyła.

- Wtedy byłem gówniarzem i się Go bałem … poza tym groził, że coś jej zrobi, ale teraz … teraz jestem inny … nie zastraszy mnie – wtuliła się we mnie.

- W twoich ramionach czuję się bardzo bezpiecznie.

- Prawidłowo – zaśmiała się.

- Odwiedzasz jej grób?

- Nie.

- Dlaczego? - podniosła głowę i spojrzała na mnie.

- Byłem raz … akurat w tym samym dniu przyszli jej rodzice … jej ojciec prawie mnie zabił i wcale mu się nie dziwiłem. Przeze mnie stracili córkę. Od tego czasu .. nie byłem ani razu na cmentarzu … chcę dać spokój jej rodzicom, żeby nie musieli na mnie patrzeć i przechodzić przez to od nowa.

Wygląda na to, że nie tylko ja mam swoją przeszłość. Nie mogłam uwierzyć do czego posunął się Joseph, żeby ich rozdzielić i to na zawsze. Nie powiedziałam tego Michaelowi, ale po tym co usłyszałam, zaczęłam się obawiać co może wymyślić tym razem, gdy się dowie, że jesteśmy razem. Zrozumiałam, że jest zdolny do wszystkiego. Przy Michaelu czułam się bezpiecznie, ale wiadomo, że nie będzie ciągle przy mnie. Ma swoją pracę. Musi nagrywać płytę. Wiedziałam jedno … nie zrezygnuje z Michaela choćby nie wiem co. Może mnie straszyć i Bóg wie co jeszcze, ale będziemy razem bez względu na wszystko. Zasługujemy na szczęście i nikt nam nie będzie mówił jak mamy żyć. Molly była zbyt słaba, ale nie ja. Udało mi się podnieść dwa razy, więc to też przetrwam. Było mi tak dobrze w jego ramionach, że najchętniej bym w nich została na zawsze, ale trzeba było zrobić obiad. Po obiedzie wróciliśmy na kanapę i dalej rozmawialiśmy.

- Kiedy wracasz do studia?

- Może za dwa tygodnie. Jakoś nie mam ochoty.

- Żartujesz? Przecież muzyka to twoje życie.

- Już nie …. teraz ty jesteś moim życiem – pocałował mnie – Gdy Molly odeszła i wyszedłem z depresji … cały swój wolny czas poświęcałem muzyce, żeby nie myśleć, ale teraz … ty jesteś na pierwszym miejscu. Muzyka zawsze będzie dla mnie ważna. Chyba zmieniają mi się priorytety – zaśmiał się.

- Dojrzewasz.

- Ejj … nie wiem, czy pamiętasz, ale mam 24 lata.

- I właśnie w tym wieku faceci dojrzewają.

- W jakim znaczeniu? - poruszył brwiami.

- Na pewno nie w takim jak teraz sobie myślisz.

- A skąd wiesz o czym myślę?

- Bo ty myślisz tylko o jednym i tam już nie dojrzewasz. I uwierz mi, że nie masz czym się martwic, bym nawet powiedziała, że aż za bardzo dojrzałeś – udało mi się Go zawstydzić. Wyglądał wtedy tak słodko – Dojrzewasz umysłowo, misiu – dotknęłam jego twarzy – U kobiet jest odwrotnie – siedzieliśmy tak do kolacji. Czasami rozmawialiśmy, a czasami siedzieliśmy po prostu w milczeniu. Czasami słowa są zbędne. Najważniejsze było, że jesteśmy tutaj razem. Około 22 poszliśmy do sypialni. Wzięliśmy prysznic. Tym razem osobno. Jutro mieliśmy wracać do domu, a jeszcze nie byliśmy spakowani. Wykorzystałam ten czas, gdy Mike się mył. Poskładałam swoje rzeczy, potem Michaela. Nie mogłam ich pochować bo torby były na szafie, a ja tam nie sięgałam. Czyżby specjalnie tam położył, żebym mu nie uciekła? Nieważne. Najwyżej jutro spakujemy. Usłyszałam, że drzwi od łazienki się otwierają. Objął mnie od tyłu w pasie.

- Już jestem – oparł brodę o mój bark – Co robisz?

- Poskładałam rzeczy i chciałam spakować, ale ktoś mądry położył torby na szafie. Nie wiesz przypadkiem kto?

- Hmmm .. nie mam pojęcia, ale jutro dokończymy – pocałował mnie w szyję. I już się zaczynało. Odwróciłam się do niego.

- Ubierz się – paradował w samym ręczniku na biodrach. Miał świetne ciało, dlatego wolałam, żeby się ubrał.

- I kto to mówi. Masz tylko szlafrok na sobie, a pod nim .. nic – nie miałam na niego siły. Znowu zaczynał. Chciał mnie pocałować, ale się lekko odsunęłam.

- Nie dzisiaj …. nie mam nastroju, przepraszam.

- Nie przepraszaj … rozumiem – pocałował mnie krótko,

- Pójdę się ubrać – zabrałam piżamę i poszłam do łazienki. Bałam się, że Go zawiodłam. Miał rację. Miałam nadal jakaś blokadę. Siedziała ciągle w mojej głowie i nie wiedziałam jak ją zlikwidować. Przyjechałam tu, powiedziałam co czuje, ale co z tego? Michael był tym, którego sobie wymarzyłam. Gdyby nie moja przeszłość, teraz wszystko wyglądało by inaczej. Wróciłam do pokoju. Mike już leżał w łóżku. Położyłam się i przytuliłam do niego – Nie jesteś zły?

- Za co?

- No wiesz …

- Kotku – uśmiechnął się – Co to za przyjemność jeżeli druga osoba naprawdę tego nie chcę, tylko robi to tylko dla drugiej osoby. Może inni facecie tak lubię, ale nie ja. Dzięki temu pokazuje Ci jak bardzo Cię kocham. Przed nami jeszcze mnóstwo takich wieczorów.

- Nie mam wątpliwości – odgarnął mi włosy z twarzy i pocałował – Jednak musimy iść do seksuologa, gdy wrócimy do domu – oboje się roześmialiśmy.

- Kocham Cię.

- Stale mi to mówisz jak bym miała zapomnieć.

- Ale musisz wiedzieć, że to coś więcej niż słowa. To wyznanie zobowiązuje mnie do dbania i poświęcania własnego życia dla Ciebie – nie wiedziałam co odpowiedzieć. Jeszcze trochę porozmawialiśmy i poszliśmy spać. Tej nocy Michael miał kolejny koszmar – Nie! - usłyszałam i otworzyłam oczy. Michael był w takiej samej pozycji jak wczoraj.

- Co tym razem? - zapytałam i dotknęłam jego ramienia. Zerwał się z łóżka i poszedł do łazienki. Nie zamknął drzwi, więc widziałam co robi. Przemył twarz. Oparł się rękami o zlew i opuścił głowę. Ostrożnie podeszłam, żeby Go nie zdenerwować. Oparłam się o futrynę. Spojrzał w lustro i zobaczył mnie.

- Przepraszam – podeszłam do niego.

- Co się dzieje?

- Nie wiem … znowu miałem koszmar.

- Ten sam?

- Kontynuację wczorajszego.

- Chodź do pokoju i wszystko mi powiesz – złapałam Go za rękę i usiedliśmy na łóżku – Mów.

- Klęczałem przy tobie i błagałem, żebyś mnie nie zostawiała … żebyś wytrzymała. Patrzyłaś się na mnie i ledwo mówiłaś. Było tyle krwi …. spojrzałaś się na mnie ostatni raz i powiedziałaś, że mnie kochasz.

- Nie myśl o tym …

- To nie wszystko …. trzymałem twoje ciało i pojawiła się … Molly. Powiedziała, że znowu nie uratowałem dziewczyny. Była zawiedziona. Boże …. o co w tym chodzi? - spojrzał się na mnie.

- To tylko sen … nic więcej. Wiesz co zrobimy po powrocie? Pojedziemy na cmentarz …

- Ale ..

- Nie ma żadnego ''ale''. Chodźmy już spać.

- Wolę nie. Boję się co dalej mi się przyśni.

- Pewnie mój pogrzeb, ale to będzie tylko wymysł twojego umysłu, a wiesz dlaczego? Bo ciągle się martwisz, żeby Joseph mi czegoś nie zrobił i ja Ci oświadczam, że nic takiego nie będzie miało miejsca. Jasne? - pokiwał głową na tak – No to kładź się już bo mi zimno – uśmiechnął się – Aha i żartowałam z tym, że nie jesteś dojrzały – wtuliłam się w niego i zasnęłam.